مرجعيت علمي آل طاووس در حله

اين خاندان از سوي پدر به داود بن حسن بن حسن (ع) و از سوي مادر به امام علي بن الحسين (ع) منسوبند و از اينرو به سادات حسني و حسيني مشهورند.

1- محمد طاووس در قرن هفتم هجري از عالمان و محدثان بود و مقام رياست سادات علوي را در حله و سو را به عهده داشت.

در ميان اين خاندان سه تن از شهرت بيشتري برخوردارند: علي بن موسي احمد بن موسي و عبد الکريم بن احمد. در ميان اين سه، علي بن موسي معروف به سيد بن طاوس به لحاظ کتابهاي فقهي و رجالي و کتابهاي دعا مشهورند.

2-سيد بن طاووس (589-664ق ) متکلم محدث، فقيه و اديب بود و با خلفاي عباسي ارتباط داشت اما هيچ يک از منصب­هايي را که به وي پيشنهاد کردند نپذيرفت. تنها در دوران هولاکوخان به پيشنهاد خواجه نصير مقام نقابت علويان را پذيرفت.

او از تمکن برخوردار بود و يکبار 90 درصد اموال خود را به نيازمندان بخشيد.

سيد بن طاووس تأليفاتي بسياري داشت مانند الاقيال و کشف المحجة، اللهوف و...[39]

اما جعفر بن حسن مرد بزرگ و مشهوري بود و سادات سليقي از نسل فرزند وي يعني حسين بن جعفرند.

و عبدالله که در زمان مأمون خليفه عباسي امير کوفه بود پسر عبدالله بن حسن جعفر است و محمد اورع پسر عبد الله امير کوفه است و بني المحلوس از اولاد اويند و بنو الکشيش در سرزمين شام از نسل ابو سليمان محمدبن عبدالله هستند.[40]