پـروفـسـور "كلدرگ " نيز مى گويد:
"پزشكان هزاران افرادى كه ممكن بود از طريق درمان طبيعى شفا يابند، با داروهاى خود به گورستان فرستاده اند".
درست است كه دين مقدّس اسلام مردم را از استعمال دارو منع كرده و حتّى در روايتى از "پيغمبر اسلام " (صلى اللّه عـليـه و آله ) نـقـل شـده كـه مـى فـرمـود:
تـا وقـتـى كـه بـدنـتـان طـاقـت تـحـمـّل درد و كـسـالت را دارد از دوا بـپـرهـيـزيـد مـگـر آنـكـه ديـگـر نـتـوانـيـد درد را تحمّل كنيد ولى چنانكه ملاحظه فرموديد اين گفتار با كلمات دانشمندان پزشكى روز منافات ندارد.
يك دليل علمى از طرفى ، از نظر علم روز ثابت شده كه درمان طبيعى يعنى پى بردن به خواص خوراكيها و معالجه كسالت و درد بوسيله استفاده از غذاهاى مناسب و شفابخش بهتر از درمان طبّى است .
زيـرا درمـان طـبـّى نـه تنها ضررهاى داروئى را ببار مى آورد بلكه به گفته دانشمندان بزرگ روز؛ اين نحوه مـعـالجـه و درمـان بـا فـطرت و غريزه ذاتى بشر مخالف است ، زيرا اكثر افراد مريض از خوردن دارو يك نوع ناراحتى در خود احساس مى كنند منشاء اين ناراحتى غريزه طبيعى بيمار است .
فطرت او مى گويد اين روش معالجه صحيح نيست ، براى آنكه دارو درد را به صورت ديگر در بدن ايجاد مى كند.
شـمـا اگر دقّت كرده باشيد وقتى مريض مى شويد اوّلين تغييرى كه در خود احساس مى كنيد اين است كه ديگر اشتها به غذا نداريد اين باز همان الهامى است كه از فطرت و غريزه شما ناشى است .
زيـرا دانـشـمـنـدان عـلم پـزشـكـى مـتـّفـقـنـد كـه بـراى بـيـمـار در مـرحـله اوّل چيزى بهتر از امساك وجود ندارد و سپس اگر خواست زودتر معالجه شود، از ميوه ها و غذاهاى شفابخش استفاده كند و پا از دائره درمان طبيعى بيرون نگذارد.
اين موضوع از نظر علم روز به قدرى مسلّم است كه استادان و دانشمندان علم پزشكى كتابهاى استدلالى و عملى در ايـن بـاره نـوشـتـه و حتّى اين استادان ، پزشكانى را كه مى خواهند با دارو معالجه كنند با چشم بدبينى مى نگرند و آنان را به قدرى كم تجربه مى دانند كه پروفسور "الكساندر" استاد دانشگاه نيويورك مى گويد:
"افرادى كه از دانشكده پزشكى فارغ التحصيل مى شوند با اينكه از طرق مختلف معالجه با خبر هستند پس از 30 سال طبابت در مى يابند كه از هر دوائى كه بيمار مى خورد 20 نوع بيمارى توليد مى گردد.((99))
اسلام باز همين موضوع علمى را با ساده ترين عبارت به پيروان خود دستور داده است .
پيشواى ششم مسلمانان فرمود:
اگـر مـردم پـرخـورى را تـرك مـى كـردنـد و از افـراط و تـفـريـط در غـذا خـوددارى مـى نمودند، بدنهايشان در مقابل امراض استقامت مى كرد.((100))
پر واضح است كه اين دستور اسلام كاملا با علم و دانش تطبيق مى كند.
زيـرا تـمـام دانشمندان علم پزشكى معترفند كه علّت العلل بيماريهاى بدنى و روحى پرخورى و افراط در غذا است .
و نيز مى گويند:
"بـايـد افـراد بشر از پرهيز زياد خوددارى كنند چون وقتى خيلى كم غذا خورديد و زياد پرهيز كرديد معده شما تنبل مى شود و در نتيجه موادّ لازم به مقدار كافى جذب نمى گردد".
بـنـابـراين اگر كسى از افراط و تفريط در خوردن غذا خوددارى كند يعنى نه آن قدر بخورد كه امراض مختلف در بـدن او ايـجـاد شـود و نـه آن قـدر پـرهـيـز كـنـد كـه مـعـده او تنبل گردد به بهترين راز سلامتى رسيده است .
و ايـن مـطـلب صـد درصـد عـلمـى مـعـنـى هـمـان جـمـله كـوتـاهـى اسـت كـه از پـيـشـواى شـشـم مـسـلمـانـان نقل شده است .
دوسـت مـحـتـرم ! درسـت اسـت كـه اسلام از مراجعه به طبيب و خوردن دارو (در غير ضرورت ) نهى فرموده ولى در مـقابل ، دستورات طبّى فوق العاده پرارزشى داده است كه بايد آن دستورات مورد توجّه دانشجويان و دانشمندان دانشكده هاى دنيا قرار بگيرد.
1 - "اصـبـغ بـن نـبـاته " مى گويد:
روزى خدمت "على بن ابى طالب " (عليه السّلام ) بودم كه به فرزندش "امام مجتبى " (عليه السّلام ) مى فرمود:
فرزندم آيا مايلى تو را چهار جمله تعليم دهم كه از طب و دارو بى نياز گردى .
عرض كرد: