در فصل اول مفهوم واژه ((شرك )) و ((انواع مشركان )) درفرهنگ اسلامى , به ويـژه در قـرآن , تـشريح شد و دانستيم كه واژه ((مشرك )) درشريعت اسلام , در سه معنا استعمال شده است , به تعبير ديگر مفهوم عامى است كه شامل افراد زيرمى شود:
1 - كسى كه براى خدا شريكى در عبادت قائل شود,مانندبت پرستان ومشركان قريش .
2 - كسى كه براى خدا شريكى در ذات و خالقيت يا ربوبيت و تدبير عالم قائل شود.
3 - كـسى كه براى خدا شريكى در اطاعت قائل شود, مثلا از طاغوت , قانون و ...فرمان پذيرد, يا از هـواى نفس پيروى كند يا فريضه اى را, مثل نماز و حج ترك كند, ياعملى را به نيت خدا و غير خدا انجام دهد.
پـيش تر بيان شد كه واژه مشرك در مواردى از قرآن و احاديث و كلمات علماى اسلامى در مفهوم سـوم هـم به كار برده شده است , اما اصطلاح رايج در قرآن وسخنان بزرگان اسلام همان مفهوم اول و دوم است , چنان كه مقصود از موضوع ((مشركان )) دراين فصل نيز همين مفهوم اول و دوم است .
فقيهان مذاهب اهل سنت در موضوع طهارت يا نجاست مشركان به دو گروه تقسيم مى شوند: