احكام پاداش و جايزه در جنگ

قرآن كريم :

)يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ(433)).

»اى كسانيكه ايمان آورده ايد! به پيمانها و قراردادها وفا كنيد. چهارپايان براى شما حلال شده است مگر آنچه بر شما خوانده مى شود و به هنگام احرام، صيد راحلال مشمريد. خداوند هرچه بخواهد و مصلحت باشد، حكم مى كند.«

تفصيل احكام :

1 - براى فرمانده نظامى جايز است از هر وسيله اى كه او را از اسراردشمن آگاه گرداند و يا در زمينه هاى جنگى و دفاعى به او كمك كند،استفاده نمايد و از همين باب است قرار دادن جايزه براى كسى كه نقش برجسته اى دراين رابطه ايفا كند، مثل اينكه اعلام كند سربازانى كه اين خاكريز را فتح كنند، يا آن خط دفاعى را بشكنند، و يا اطلاعات خاصى رابدست آورند، از جوايز مادى )پول يا مرخّصى هاى طولانى( يا معنوى)ارتقاى رتبه نظامى( بهره مند خواهند شد، و گاهى هم اراضى فتح شده ياغنايم بدست آمده، ملك آنان قرار داده مى شود و گاهى هم چيزهاى ديگرى در نظر گرفته مى شود.

2 - قرار دادن شى ء مجهول به عنوان پاداش مانند قسمتى از غنايم دارالحرب هم جايز است، و گاهى هم منفعت چيزى مثل محصولات اراضى مفتوحه براى مدّتى به عنوان مزد يا پاداش در نظر گرفته مى شود.

3 - اگر مزد و يا جايزه در نزد جاعل )پاداش دهنده( موجود باشد و به فتح و پيروزى بستگى نداشته باشد به مجرّد اينكه شخص عامل به آن كاراقدام كند، مستحقّ آن مزد مى شود، پس اگر فرمانده بگويد: كسى كه مرا به شكاف اين قلعه )راه نفوذ و ورود( راهنمايى كند، هزار دينار به اومى دهم، بر او واجب است كه اين مبلغ را فوراً پرداخت كند براى كسى كه او را راهنمايى كرده است، امّا اگر آن مزد در مال دشمن قرار داشته باشد،مثل بعضى از غنايم جنگى، بعداز تحقّق فتح و پيروزى، مستحقّ آن مى شود، امّا اگر جاعل به آن مالى كه پاداش قرار داده شده اصلاً دست نيافت مثل اينكه مسلمانان با دشمن مصالحه كردند و غنيمتى در كار نبود، برفرمانده است كه شخص عامل را راضى كند يا از اشخاص عادلى، بخواهدكه داورى كنند تا مقدار حق او را تشخيص بدهند و پرداخت شود.