احكام غسل، كفن، نماز و دفن ميّت

(مسأله 576) غسل، كفن، نماز و دفن مسلمان دوازده امامى بر هر مكلّفى واجب است، و اگر بعضى آن را انجام دهند، از ديگران ساقط مىشود و چنانچه هيچ كس انجام ندهد، همه معصيت كردهاند. و بنابر احتياط واجب، حكم مسلمانى هم كه دوازده امامى نيست همينطور است.

(مسأله 577) اگر كسى مشغول كارهاى ميّت شود، بر ديگران واجب نيست اقدام نمايند ولى، اگر او عمل را ناتمام بگذارد، بايد ديگران آن را تمام كنند.

(مسأله 578) اگر انسان يقين كند كه ديگرى مشغول كارهاى ميّت شده، واجب نيست به كارهاى ميّت اقدام كند ولى، اگر شك يا گمان داشته باشد، بايد اقدام نمايد، مگر اين كه ميّت در ميان بستگان خود يا ساير مسلمانان باشد و آنها نيز از حال او با خبر باشند كه در اين صورت گمان به اين كه آنها اقدام كردهاند كافى است.

(مسأله 579) اگر كسى بداند غسل يا كفن يا نماز يا دفن ميّت را باطل انجام دادهاند، بايد دوباره انجام دهد ولى، اگر گمان داشته باشد كه باطل بوده يا شك داشته باشد كه صحيح بوده يا نه، لازم نيست اقدام نمايد. و همچنين اگر مسلمان غير امامى را بستگانش مطابق مذهب خود غسل داده باشند كافى است.

(مسأله 580) براى غسل، كفن، نماز و دفن ميّت، بايد از ولىّ او اجازه بگيرند.

(مسأله 581) ولىّ زن كه در غسل، كفن، نماز و دفن او دخالت مىكند، شوهر اوست و بعد از او، مردهايى كه از ميّت ارث مىبرند مقدم بر زنهاى آنها هستند و هر كدام كه در ارث بردن مقدم باشند، در اين امر نيز مقدّمند.

(مسأله 582) اگر كسى بگويد من وصى يا ولىّ ميّت هستم يا ولىّ ميّت به من اجازه داده كه غسل، كفن و دفن او را انجام دهم، چنانچه شخص ديگرى چنين ادعايى نكند، انجام كارهاى ميّت با اوست; اما اگر شخص ديگرى نيز چنين ادعايى بكند، اگر به ادعاى يكى اطمينان حاصل شود، او مقدم است وگرنه هر كدام بينّه داشته باشند، مقدم هستند.

(مسأله 583) اگر ميّت براى غسل، كفن، دفن و نماز خود غير از ولىّ كس ديگرى را معين كند، اجازه آن شخص كافى است و اجازه ولىّ لازم نيست، و كسى كه ميّت او را براى انجام اين اعمال معيّن كرده، واجب نيست اين وصيّت را قبول كند ولى، اگر قبول كند بايد به آن عمل نمايد.