احكام غسل ميّت - توضیح المسائل نسخه متنی

احكام غسل ميّت

(مسأله 584) پس از پاك كردن ميت از نجاست ظاهرى واجب است ميّت را سه غسل بدهند; بار اوّل با آبى كه با سِدر مخلوط باشد، بار دوم با آبى كه با كافور مخلوط باشد و بار سوم با آب خالص.

(مسأله 585) سِدر و كافور نبايد به اندازهاى زياد باشند كه آب را مضاف كنند، و همچنين نبايد به اندازهاى كم باشند كه نگويند سدر و كافور با آب مخلوط شده است.

(مسأله 586) اگر سِدر و كافور به اندازهاى كه لازم است پيدا نشود، بنابر احتياط واجب بايد مقدارى را كه به آن دسترسى دارند در آب بريزند.

(مسأله 587) اگر سدر و كافور يا يكى از آنها پيدا نشود يا استعمال آن جايز نباشد ـمثل آن كه غصبى باشد ـ بايد به جاى هر كدام كه موجود نيست، ميّت را با آب خالص غسل بدهند.

(مسأله 588) اگر كسى كه براى حجّ احرام بسته است پيش از تمام كردن سعى بين صفا و مَروه بميرد و همچنين اگر در احرام عمره پيش از كوتاه كردن مو فوت كند، نبايد او را با آب كافور غسل دهند بلكه به جاى آن بايد با آب خالص او را غسل بدهند.

(مسأله 589) كسى كه ميّت را غسل مىدهد، بايد مسلمان دوازده امامى و عاقل باشد و مسائل غسل را نيز بداند يا ديگرى در حين غسل به او آموزش بدهد، و بنابر احتياط واجب، بايد بالغ نيز باشد.

(مسأله 590) كسى كه ميّت را غسل مىدهد بايد قصد قربت داشته باشد، يعنى غسل را براى انجام فرمان خداوند بجا آورد، و اگر به همين نيّت تا آخر غسلِ سوم باقى باشد كافى است و تجديد نيّت لازم نيست.

(مسأله 591) غسل بچّه مسلمان، اگرچه از زنا باشد، واجب است و غسل، كفن و دفن كافر و اولاد او جايز نيست. و كسى كه از كودكى ديوانه بوده و به حال ديوانگى بالغ

شده، چنانچه پدر و مادر او يا يكى از آنان مسلمان باشند، بايد او را غسل داد و اگر هيچكدام از آنان مسلمان نباشند، غسل دادن او جايز نيست.

(مسأله 592) اگر بچه سقط شده چهار ماه يا بيشتر داشته باشد، بايد او را غسل بدهند و اگر چهار ماه نداشته باشد، بايد او را در پارچهاى بپيچند و بدون غسل دفن كنند.

(مسأله 593) اگر مرد، زن را و زن، مرد را غسل بدهد، غسل باطل است ولى، زن مىتواند شوهر خود را غسل دهد و شوهر نيز مىتواند زن خود را غسل دهد، اگرچه احتياط مستحب آن است كه زن، شوهر خود و شوهر ، زن خود را غسل ندهد.

(مسأله 594) مرد مىتواند دختر بچّهاى را كه سن او از سه سال بيشتر نيست غسل دهد و زن نيز مىتواند پسر بچّهاى را كه سه سال بيشتر ندارد، غسل دهد.

(مسأله 595) اگر براى غسل دادن ميّتى كه مرد است، مرد پيدا نشود، زنانى كه با او نسبت دارند و محرمند ـ مثل مادر، خواهر، عمه و خاله ـ يا به واسطه شير خوردن با او محرم شدهاند، مىتوانند او را غسل بدهند، و نيز اگر براى غسل ميّت زن، زن ديگرى نباشد، مردهايى كه با او نسبت دارند و محرمند يا به واسطه شير خوردن با او محرم شدهاند، مىتوانند از زير لباس او را غسل دهند. و اگر جنس مخالف محرم هم پيدا نشود جنس مخالف نامحرم مىتواند ميّت را از زير لباس غسل دهد.

(مسأله 596) اگر ميّت و كسى كه او را غسل مىدهد هر دو مرد يا هر دو زن باشند و يا نسبت به هم محرم باشند، جايز است كه غير از عورت، جاهاى ديگر ميّت برهنه باشد.

(مسأله 597) نگاه كردن به عورت ميّت حرام است و كسى كه او را غسل مىدهد، اگر نگاه كند معصيت كرده ولى غسل باطل نمىشود.

(مسأله 598) اگر جايى از بدن ميّت نجس باشد، بايد آن جا را پيش از آن كه غسل بدهند آب بكشند و احتياط مستحب آن است كه تمام بدن ميّت پيش از شروع به غسل پاك باشد.

(مسأله 599) احتياط واجب آن است كه تا غسل ترتيبى ممكن است، ميّت را غسل ارتماسى ندهند. و احتياط مستحب آن است كه در غسل ترتيبى هيچ يك از سه قسمت بدن را در آب فرو نبرند بلكه آب را روى آن بريزند.

(مسأله 600) لازم نيست كسى را كه در حال حيض يا در حال جنابت مرده غسل

حيض يا غسل جنابت بدهند بلكه همان غسل ميّت براى او كافى است.

(مسأله 601) جايز نيست كه براى غسل دادن ميّت مزد بگيرند ولى، مزد گرفتن براى كارهاى مقدماتى غسل (مثل شستشو و تطهير) حرام نيست.

(مسأله 602) اگر آب پيدا نشود يا استعمال آن مانعى داشته باشد، بايد به عوض هر غسل، يك بار ميّت را تيمّم دهند.

(مسأله 603) كسى كه ميّت را تيمّم مىدهد، مىتواند در صورت امكان دست ميّت را بر زمين بزند و به صورت و پشت دستهاى او بكشد، و احتياطاً تيمّم دهنده نيز بايد با دست خود، ميّت را تيمّم بدهد.

(مسأله 604) شهيدى كه در ميدان جنگ و در معركه، پيش از آن كه به سراغ او بيايند به شهادت رسيده و جان داده است، غسل و كفن ندارد و بايد او را با لباسهاى خود بدون غسل دفن كنند، چه جنگ در زمان امام(عليه السلام) و به اذن و اجازه امام(عليه السلام)باشد و چه براى دفاع از اسلام و كشور اسلامى به شهادت رسيده باشد.