دعاهايى كه خواندن آنها هنگام وضو گرفتن مستحب است
(مسأله 286) كسى كه وضو مىگيرد، مستحب است هنگامى كه نگاهش به آب مىافتد، بگويد: «بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَالْحَمْدُ للهِ الَّذى جَعَلَ الْماءَ طَهُوراً ولَمْ يَجْعَلْهُ نَجِساً» يعنى «با نام خدا آغاز مىكنم، و با كمك از او وضو مىگيرم، همه حمد و سپاس از آن خدايى است كه آب را پاكيزه قرار داده و آن را نجس قرار نداده است.» و هنگامى كه پيش از وضو دست خود را مىشويد، بگويد: «أَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابِينَ وَاجعَلْنى مِنَ المُتَطَهِّرينَ» يعنى «خدايا مرا از توبهكنندگان و پاكشوندگان قرار بده.» و در وقت مضمضه كردن (يعنى آب در دهان گرداندن) بگويد: «أَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى يَوْمَ أَلْقاكَ وَأَطْلِقْ لِسانى بِذِكْرِكَ» يعنى «خدايا روزى كه با تو ديدار مىكنم، دليلم را به من تلقين كن و زبانم را به ياد خود بگشا.» و در وقت استنشاق (يعنى آب در بينى كردن) بگويد: «أَللّهُمَّ لاتُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ يَشُمُّ ريحَهَا وَرَوْحَها وَطيبَها» يعنى «خدايا بوى بهشت را بر من حرام مگردان، و از كسانى قرارم ده كه نسيم و عطر بهشت را مىبويند.» و در هنگام شستن صورت بگويد: «أَللّهُمَّ بَيِّضْ وَجْهى يَوْمَ تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى يَوْمَ تَبْيَضُّ فيهِ الْوُجُوهُ» يعنى «خدايا رويم را در آن روز كهچهرهها سياه مىگردند سپيد گردان، و در آن روزى كه چهرهها سپيد مىشوند، رويم را سياه مگردان.» و در وقت شستن دست راست بخواند: «أَللّهُمَّ أَعْطِنى كِتابى بِيَمينى وَالْخُلْدَ فى الْجِنَانِ بِيَسارى وَحاسِبْنى حِسابَاً يَسيراً» يعنى «خدايا نامه كردارم را به دست راستم بده، و جاودانى در بهشت را به دست چپم، و حساب مرا آسان فرما.» و هنگام شستن دست چپ بگويد: «أَللّهُمَّ لاتُعْطِنى كِتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَراءِ ظَهْرى ولا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً إِلى عُنُقى، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ» يعنى «خدايا نامه كردارم را به دست چپ و از پشت سر به من مده، و آن را به گردنم مبند، و من از پارههاى آتش سوزان جهنم به تو پناه مىبرم.» و هنگامى كه سر را مسح مىكند، بگويد: «أَللّهُمَ غَشِّنى بِرَحْمَتِكَ وَبَرَكاتِكَ وَعَفْوِكَ» يعنى «خدايا مرا با رحمت و بركتها و بخشايش خود بپوشان.» و در وقت مسح پا بخواند: «أَللّهُمَ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ يَوْمَ تَزِلُّ فيهِ الأَقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فى ما يُرْضيكَ عَنّى يَا ذَاالْجَلالِ وَالإكْرامِ» يعنى «خدايا آن روز كه گامها بر صراط مىلغزند، گام مرا ثابت و استوار بدار، و كوششم را در آنچه از من خرسند مىشوى قرار ده، اى دارنده شكوه و بزرگوارى.»