محلهايى كه مسافر مىتواند نماز را در آنها تمام بخواند
(مسأله 1389) مسافر مىتواند در مسجدالحرام و مسجد پيامبر(صلى الله عليه وآله) و مسجد كوفه نماز خود را تمام بخواند، ولى اگر بخواهد در جايى كه اوّل جزء اين مساجد نبوده و بعد به اين مساجد اضافه شده نماز بخواند، احتياط مستحب آن است كه نماز را شكستهبخواند، اگرچه اقوى صحّت تمام است; و نيز مسافر مىتواند در حرم و رواق حضرت سيدالشهداء(عليه السلام) بلكه در مسجد متّصل به حرم نيز نماز را تمام بخواند.مسائل متفرّقه نماز مسافر
(مسأله 1390) كسى كه مىداند مسافر است و بايد نماز را شكسته بخواند، اگر در غير چهار مكانى كه در مسأله پيش گفته شد عمداً تمام بخواند، نماز او باطل است; و نيز اگر فراموش كند كه نماز مسافر شكسته است و تمام بخواند، بايد نماز را دوباره به صورت شكسته بخواند; و اگر بعد از وقت به خاطر آورد، بنابر احتياط واجب بايد قضا نمايد.(مسأله 1391) در هر موردى كه وظيفه انسان است كه نماز خود را هم تمام و هم شكسته بخواند، بايد روزه خود را نيز بگيرد و قضاى آن را نيز بجا آورد.
(مسأله 1392) كسى كه مىداند مسافر است و بايد نماز را شكسته بخواند، اگر فراموش كند و بدون توجّه و به طور عادت تمام بخواند، نماز او باطل است; و نيز اگر حكم مسافر و سفر خود را فراموش كرده باشد، در صورتى كه وقت داشته باشد، بايد نماز خود را دوباره بخواند، بلكه اگر وقت هم گذشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد قضا نمايد.
(مسأله 1393) مسافرى كه نمىداند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر تمام بخواند نمازش صحيح است.
(مسأله 1394) مسافرى كه مىداند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر بعضى از خصوصيّات آن را نداند، مثلاً نداند كه در سفر هشت فرسخى بايد شكسته بخواند، چنانچه تمام بخواند، در صورتى كه وقت باقى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر وقت گذشته باشد، بايد شكسته قضا نمايد.
(مسأله 1395) مسافرى كه مىداند بايد نماز را شكسته بخواند، اگر به گمان اين كه سفر او كمتر از هشت فرسخ است تمام بخواند، وقتى بفهمد كه سفر او هشت فرسخ
بوده، بايد نمازى را كه تمام خوانده دوباره شكسته بخواند و اگر وقت نيز گذشته، بايد شكسته قضا نمايد.
(مسأله 1396) اگر فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند، چنانچه در وقت به خاطر آورد، بايد شكسته بجا آورد و اگر بعد از وقت به خاطر آورد، قضاى آن نماز بر او واجب نيست.
(مسأله 1397) اگر كسى كه بايد نماز را تمام بخواند آن را شكسته بجا آورد، در هر صورت نمازش باطل است.
(مسأله 1398) اگر مشغول نماز چهار ركعتى شود و در بين نماز به خاطر آورد كه مسافر است يا متوجّه شود كه سفر او هشت فرسخ است، چنانچه به ركوع ركعت سوم نرفته باشد، بايد نماز را دو ركعتى تمام كند; و اگر به ركوع ركعت سوم رفته باشد، نماز او باطل است; و در صورتى كه به مقدار خواندن يك ركعت نيز وقت داشته باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1399) اگر مسافر بعضى از خصوصيّات نماز مسافر را نداند، مثلاً نداند كه اگر چهار فرسخ برود و همان روز يا شب آن برگردد بايد شكسته بخواند، چنانچه به نيّت نماز چهار ركعتى مشغول نماز شود و پيش از ركوع ركعت سوم مسأله را بفهمد، بايد نماز را دو ركعتى تمام كند; و اگر در ركوع متوجّه شود، نماز او باطل است; و در صورتى كه به مقدار يك ركعت نيز از وقت باقى مانده باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1400) اگر مسافرى كه بايد نماز را تمام بخواند به واسطه ندانستن مسأله به نيّت نماز دو ركعتى مشغول نماز شود و در بين نماز مسأله را بفهمد، بايد نماز را چهار ركعتى تمام كند; و احتياط مستحب آن است كه بعد از تمام شدن نماز دوباره آن نماز را چهار ركعتى بخواند.
(مسأله 1401) اگر مسافرى كه نماز نخوانده پيش از تمام شدن وقت به وطن خود يا به جايى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، بايد نماز را تمام بخواند و كسى كه مسافر نيست، اگر در اوّل وقت نماز نخواند و مسافرت كند، در سفر بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1402) اگر از مسافرى كه بايد نماز را شكسته بخواند نماز ظهر يا عصر يا عشا قضا شود، بايد آن را دو ركعتى قضا نمايد، اگرچه در غير سفر بخواهد قضاى آن را
بجاآورد; و اگر از كسى كه مسافر نيست يكى از سه نماز قضا شود، بايد چهار ركعتى قضا نمايد، اگرچه در سفر بخواهد آن را قضا نمايد.
(مسأله 1403) مستحب است مسافر بعد از هر نمازى كه مىخواند سى مرتبه بگويد: «سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُ للهِ وَلا إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَكْبَرُ» و در تعقيب نماز ظهر و عصر و عشا اين ذكر بيشتر سفارش شده است، بلكه بهتر است بعد از اين سه نماز شصت مرتبه اين ذكر را بگويد.