چيزهايى كه بر جُنب مكروه است - توضیح المسائل نسخه متنی

چيزهايى كه بر جُنب مكروه است

(مسأله 413) نُه چيز بر جنب مكروه است:
اوّل و دوم: خوردن و آشاميدن، ولى اگر وضو بگيرد مكروه نيست. سوم: خواندن بيشتر از هفت آيه از سورههايى كه سجده واجب ندارند. چهارم: رساندن جايى از بدن به جلد و حاشيه و بين خطهاى قرآن. پنجم: همراه داشتن قرآن. ششم: خوابيدن، ولى اگر وضو بگيرد يا به واسطه نداشتن آب، به جاى غسل تيمّم كند، مكروه نيست. هفتم:خضاب كردن به حنا و مانند آن. هشتم: ماليدن روغن به بدن. نهم: جماع كردن بعد از آن كه محتلم شده، يعنى در خواب منى از او بيرون آمده است.

غسل جنابت

(مسأله 414) غسل جنابت به خودى خود مستحب است امّا، براى خواندن نماز واجب و مانند آن واجب مىشود. ولى، براى نماز ميّت و سجده شكر و سجدههاى واجب قرآن، غسل جنابت لازم نيست و براى نمازهاى مستحبّى شرط صحت است.

(مسأله 415) لازم نيست در وقت غسل نيّت كند كه غسل واجب يا مستحب مىكند و اگر فقط به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند غسل كند، كافى است.

(مسأله 416) اگر يقين كند وقت نماز شده و نيّت غسل واجب كند امّا بعد معلوم شود كه پيش از وقت، غسل كرده، غسل او صحيح است.

(مسأله 417) عرق جنب از حرام نجس نيست، و كسى كه از حرام جنب شده اگر با آب گرم هم غسل كند صحيح است.

(مسأله 418) كسى كه غسل جنابت كرده، نبايد براى نماز وضو بگيرد. ولى، با غسلهاى ديگر نمىتوان نماز خواند بلكه بايد به قصد احتياط وضو نيز گرفت.

حيض

حيض خونى است كه غالباً در هر ماه چند روزى از رحم زنها خارج مىشود و زن را در هنگام ديدن خون حيض، حائض مىگويند.

(مسأله 419) خون حيض در بيشتر اوقات غليظ و گرم و رنگ آن سرخ يا سرخ مايل به سياهى است و با فشار و كمى سوزش بيرون مىآيد.

(مسأله 420) زنهايى كه قرشيه(1) نيستند، بعد از تمام شدن پنجاه سال يائسه مىشوند. (يعنى ديگر خون حيض نمىبينند) و زنهاى قرشيه كه سنّ آنها بين پنجاه و شصت سال است، احتياطاً بايد بين تروك حائض و اعمال مستحاضه جمع كنند.

(مسأله 421) زنى كه شك دارد يائسه شده يا نه، اگر خونى ببيند و نداند حيض است يا نه، بايد بنا بگذارد كه يائسه نشده است.

(مسأله 422) خونى كه دختر پيش از تمام شدن نُه سال و زن بعد از يائسه شدن مىبينند، خون حيض نيست.

(مسأله 423) دخترى كه نمىداند نُه سالش تمام شده يا نه، اگر خونى ببيند كه نشانههاى حيض را نداشته باشد، حيض نيست و اگر نشانههاى حيض را داشته باشد و اطمينان به حيض بودن آن پيدا كند،حيض است و معلوم مىشود نُه سال او تمام شده است.

(مسأله 424) زن حامله و زنى كه بچّه شير مىدهد، ممكن است حيض ببينند.

(مسأله 425) مدّت حيض كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نمىشود. و اگر مختصرى هم از سه روز كمتر باشد، حيض نيست.

(مسأله 426) بايد سه روز اوّل حيض پشت سر هم باشد، امّا اگر مثلاً دو روز خون ببيند و يك روز پاك شود و دوباره يك روز خون ببيند، احتياطاً بايد بين تروك حيض و افعال مستحاضه جمع كند.

(مسأله 427) لازم نيست در تمام سه روز خون بيرون بيايد بلكه، اگر در مجراى فرج
[1 ـ زن قرشيه زنى است كه نسبت او از طرف پدر به نضر بن مالك، كه يكى از اجداد پيامبر اكرم(ص) است، مىرسد; بنابراين زنانى كه نسبت آنان به پيامبر(ص) مىرسد قرشيه و سيده هستند.]

خون باشد كافى است و چنانچه در بين سه روز مختصرى پاك شود و مدّت پاك شدن به قدرى كم باشد كه بگويند در تمام سه روز در فرج خون بوده، باز هم حيض است.

(مسأله 428) لازم نيست شب اوّل و شب چهارم را خون ببيند ولى بايد در شب دوم و سوم خون قطع نشود; پس اگر از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز سوم پشت سر هم خون بيايد و در شب دوم و سوم هم خون اصلاً قطع نشود، حيض است، و همچنين اگر خون در اواسط روز اوّل شروع شود و در همان هنگام از روز چهارم قطع شود حيض مىباشد.

(مسأله 429) اگر سه روز پشت سرهم خون ببيند و پاك شود، چنانچه دوباره خون ببيند و مجموع روزهايى كه خون ديده و در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود، در روزهايى كه پاك بوده احتياطاً بايد بين تروك حيض و اعمال استحاضه جمع كند. و روزهايى را كه خون ديده حيض قرار دهد.

(مسأله 430) اگر خونى ببيند كه از سه روز بيشتر و از ده روز كمتر باشد و نداند خون دُمَل است يا خون حيض، چنانچه نداند دمل در طرف چپ است يا طرف راست، در صورتى كه ممكن باشد مقدارى پنبه داخل كند و بيرون آورد، پس اگر خون از طرف چپ بيرون آيد خون حيض است و اگر از طرف راست بيرون آيد خون دمل است و اگر ممكن نباشد كه وارسى كند، در صورتى كه بداند خون سابق حيض بوده حيض قرار دهد و اگر دمل بوده خون دمل قرار دهد و اگر نداند خون حيض بوده يا دمل، بايد همه چيزهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند و همه عبادتهايى را كه زن غير حائض انجام مىدهد بجا آورد.

(مسأله 431) اگر خونى ببيند كه از سه روز بيشتر و از ده روز كمتر باشد و نداند خون حيض است يا زخم، اگر قبلاً حيض بوده حيض و اگر پاك بوده پاك قرار دهد. و چنانچه نداند پاك بوده يا حيض، همه چيزهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند و همه عبادتهايى را كه زن غير حائض انجام مىدهد بجا آورد.

(مسأله 432) اگر خونى ببيند و شك كند كه خون حيض است يا نفاس، چنانچه شرايط حيض را داشته باشد، بايد حيض قرار دهد.

(مسأله 433) زنى كه با استعمال دارو از عادت ماهانه خود جلوگيرى كرده است، چنانچه در ايام عادت يا غير آن خونى ببيند و شك كند كه حيض است يا نه، در صورتى

كه صفات حيض را دارا نبوده و از سه روز كمتر باشد حيض نيست.

(مسأله 434) اگر خونى ببيند و نداند خون حيض است يا بكارت، بايد خود را وارسى كند، يعنى مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند و بعد بيرون آورد; پس اگر اطراف آن آلوده باشد خون بكارت است و اگر خون به همه آن رسيده باشد، حيض مىباشد.

(مسأله 435) اگر كمتر از سه روز خون ببيند و پاك شود و سپس سه روز ديگر يا بيشتر خون ببيند، خون دوم حيض است و حيض نبودن خون اوّل اگر در روزهاى عادتش باشد محل اشكال است و احتياط، جمع بين تروك حائض و اعمال مستحاضه در زمان خون اوّل و پاكى بعد از آن است.