روزههاى حرام و مكروه - توضیح المسائل نسخه متنی

روزههاى حرام و مكروه

(مسأله 1820) روزه عيد فطر و عيد قربان حرام است، و نيز روزى را كه انسان نمىداند آخر شعبان است يا اوّل رمضان، اگر به نيّت اوّل رمضان روزه بگيرد، حرام مىباشد.

(مسأله 1821) اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّى توسط زن، حق شوهر او از بين برود و همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّى منع كند، بنابر احتياط واجب، زن بايد از روزه گرفتن خوددارى كند.

(مسأله 1822) روزه مستحبّى فرزند اگر اسباب اذيّت پدر و مادر يا جدّ او شود، جايز نيست بلكه اگر اسباب اذيّت آنان نيز نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبّى منع كنند، احتياط واجب آن است كه روزه نگيرد.

(مسأله 1823) اگر فرزند بدون اجازه پدر يا مادر روزه مستحبّى بگيرد و در بين روز پدر يا مادر او را نهى كنند، بايد افطار نمايد.

(مسأله 1824) كسى كه مىداند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشك نيز بگويد: «ضرر دارد»، بايد روزه بگيرد; و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه براى او ضرر دارد، اگرچه پزشك نيز بگويد: «ضرر ندارد»، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست، مگر آن كه به قصد قربت روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

(مسأله 1825) اگر انسان احتمال بدهد كه روزه براى او ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد، صحيح نيست; مگر آن كه به قصد قربت روزه بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

(مسأله 1826) كسى كه عقيدهاش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آن را بجا آورد.

(مسأله 1827) غير از روزههايى كه گفته شد، روزههاى حرام ديگرى نيز وجود دارند كه در كتابهاى مفصّل عنوان شدهاند.

(مسأله 1828) روزه روز عاشورا و روزى كه انسان شك دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مكروه است.