نيابت در حجّ - توضیح المسائل نسخه متنی

نيابت در حجّ

(مسأله 2179) كسى كه حجّ بر او واجب شده چنانچه آثار مرگ در او ظاهر شود، بايد وصيّت كند كه به جاى او حجّ بجا آورند; و اگر از دنيا برود، مخارج حجّ به مقدار حجِّ از ميقات، از اصل مال او برداشته مىشود، و اگر نايب گرفتن از ميقات ممكن نباشد، همه

مخارج از اصل مال او برداشته مىشود; ولى اگر وصيّت كرده باشد كه از يكسوم دارايى او بردارند از يك سوم آن برداشته مىشود.

(مسأله 2180) در «نايب» چند شرط معتبر است:
اوّل : بنابر احتياط واجب بالغ باشد. دوم : عاقل باشد. سوم : شيعه دوازده امامى باشد. چهارم : مورد وثوق و اطمينان باشد كه اعمال را صحيح انجام مىدهد. پنجم:آشنايى لازم به احكام و اعمال حجّ داشته باشد، هر چند با ارشاد و راهنمايى كسى در حال عمل باشد. ششم : در آن سال، حجّ واجب به عهده او نباشد. هفتم : از انجام حجّ يا بعضى از اعمال آن معذور و ناتوان نباشد; و اگر اجير شود تا از طرف ديگرى حجّ بجا آورد و خودش نتواند برود و بخواهد ديگرى را از طرف خود به مكّه بفرستد، بايد از كسى كه او را اجير كرده اجازه بگيرد.

(مسأله 2181) نيابت زن و مرد از يكديگر جايز است; همچنين «صَرُوره» يعنى كسى كه تا به حال حجّ بجا نياورده، مىتواند نايب شود.