احكام آبها - توضیح المسائل نسخه متنی

احكام آبها

(مسأله 56) آب مضاف، چيز نجس را پاك نمىكند و وضو و غسل نيز با آن باطل است.

(مسأله 57) اگر چيز نجس به آب مضاف برسد آن را نجس مىكند، ولى چنانچه آب مضاف از بالا روى چيز نجس بريزد، مقدارى از آن كه به چيز نجس رسيده يا با آب مضافى كه به نجس رسيده متصل شده، نجس و مقدارى كه بالاتر از آن است پاك مىباشد; مثلاً اگر گلاب را از گلابدان روى دست نجس بريزند، آنچه به دست رسيده نجس و آنچه به دست نرسيده پاك است و نيز اگر مثل فوّاره با فشار از پايين به بالا برود، اگر نجاست به بالا برسد، پايين نجس نمىشود. و اگر آب مضاف و يا ساير مايعات مانند نفت به قدرى زياد باشد كه عرفاً نجاست بر مجموع آن تأثير نگذارد تنها بخشى كه با

نجس ملاقات كرده و اطراف آن، نجس مىشود.

(مسأله 58) اگر آب مضاف نجس، به گونهاى با آب كُر يا جارى مخلوط شود كه ديگر به آن آب مضاف نگويند، پاك مىشود.

(مسأله 59) آبهاى معدنى و آب برخى درياچهها كه با نمك مخلوط شدهاند و نيز آب لوله كشى كه در آن كُلر ريختهاند، حكم آب مطلق را دارند; مگر اين كه مقدار مخلوط شده به قدرى زياد باشد كه به آن «آب مطلق» نگويند.

(مسأله 60) آبى كه مطلق بوده و معلوم نيست مضاف شده يا نه، مثل آب مطلق است، يعنى چيز نجس را پاك مىكند و وضو و غسل نيز با آن صحيح است ولى، آبى كه مضاف بوده و معلوم نيست مطلق شده يا نه، مثل آب مضاف است، يعنى چيز نجس را پاك نمىكند و وضو و غسل نيز با آن باطل است.

(مسأله 61) آبى كه معلوم نيست مطلق است يا مضاف و معلوم نيست كه قبلاً مطلق بوده يا مضاف، نجاست را پاك نمىكند و وضو و غسل نيز با آن باطل است، ولى اگر به اندازه كُر يا بيشتر باشد و نجاست به آن برسد، حكم به نجس بودن آن نمىشود.

(مسأله 62) آبى كه عين نجاست، مثل خون و ادرار به آن برسد و بو يا رنگ يا مزه آن را تغيير دهد، اگرچه كُر يا جارى باشد نجس مىشود. ولى، اگر بو يا رنگ يا مزه آب به واسطه نجاستى كه بيرون آن است عوض شود ـ مثلاً مردارى كه پهلوى آب است بوى آن را تغيير دهد ـ نجس نمىشود.

(مسأله 63) آبى كه عين نجاست مثل خون و ادرار در آن ريخته شده و بو يا رنگ يا مزه آن را تغيير داده، چنانچه به كُر يا جارى متصل شود يا باران بر آن ببارد يا باد باران را در آن بريزد يا آب باران در هنگام باريدن، از ناودان در آن جارى شود و تغيير آن از بين برود، پاك مىشود ولى بنابر احتياط بايد با آب باران يا كُر يا جارى مخلوط شود.

(مسأله 64) به آبى كه هنگام برطرف كردن نجاست از چيز نجس جدا مىشود «غُساله» مىگويند; حال اگر بخواهند با آب قليل چيز نجسى را آب بكشند، غساله اوّل آن كه به خودى خود يا به وسيله فشار از آن خارج مىشود نجس است و اگر از چيزهايى است كه دو مرتبه بايد شسته شود، از غساله دوم نيز بايد اجتناب نمايند.

(مسأله 65) اگر چيز نجس را در آب كُر يا جارى فرو برند و در چيزهايى كه قابل

فشار دادن است مانند فرش و لباس، به گونهاى فشار يا در داخل آب حركت دهند كه آب داخل آن خارج شود، چنانچه از چيزهايى باشد كه در دفعه اوّل پاك مىشود، آبى كه بعد از بيرون آوردن از آن مىريزد، پاك است و اگر از چيزهايى باشد كه بايد دو مرتبه آن را در آب فرو برند تا پاك شود، آبى كه بعد از دفعه دوم از آن مىريزد پاك مىباشد.

(مسأله 66) آبى كه پاك بوده و معلوم نيست نجس شده يا نه، پاك است و آبى كه نجس بوده و معلوم نيست پاك شده يا نه، نجس است.

(مسأله 67) نيم خورده سگ و خوك و كافر غير كتابى، نجس و خوردن آن حرام است و نيم خورده حيوانات حرام گوشت پاك است، ولى خوردن آن مكروه مىباشد.