احكام اَنفال - توضیح المسائل نسخه متنی

احكام اَنفال

«اَنفال» يعنى اموال عمومى كه در اختيار حكومت اسلامىِ جامع الشرايط است و از آن بايد به سود همگان بهرهبردارى شود.

(مسأله 1967) انفال عبارتند از:
الف ـ زمينهاى موات و زمينهايى كه صاحبان آنها اِعراض و آنها رارها كرده باشند.
ب ـ كوهها، درّهها، جنگلها و نيزارهاى طبيعى.
ج ـ درياها و سواحل آنها و رودخانههاى بزرگ.
د ـ معادن بزرگ يا معادن زير زمينى كه عرفاً جزئى از اموال صاحب زمين حساب نمىشود.
هــ ـ اموال برگزيده و گرانبهايى كه متعلّق به شاهان بوده و در جنگ به دست مسلمانان آمده باشند.
و ـ غنيمتهايى كه در جنگهاى بدون اجازه امام معصوم(عليه السلام) يا حكومت اسلامىِ جامع الشرايط به دست آمده باشند.
ز ـ زمينهايى كه بدون جنگ و خونريزى از كفّار در اختيار مسلمانان قرار مىگيرند.
ح ـ اموال كسانى كه از دنيا مىروند و وارث ندارند.
ط ـ گنجى كه مربوط به عهد عتيق بوده وخود آن نيز از عتائق باشد.
تفصيل موارد بالا در كتابهاى فقهى بيان شده است.

(مسأله 1968)در صورت تحقق دولت عدل اسلامىِ جامع الشرايط، بنابر احتياط استخراج معادن و گنجها و استفاده از جنگلها و اموال عمومى، بايد با اجازه آن باشد.

(مسأله 1969) انفال يكى از مهمترين منابع مالى و اقتصادى حكومت اسلامى است و حفظ آن از هر گونه تجاوز و آفت و زيان طبيعى و غير طبيعى، وظيفه همه مردم

بخصوص حكومتها مىباشد; بنابراين براى استفاده افراد از آن و يا فروش آن توسّط حكومتها به ديگران ـ مخصوصاً به اجانب ـ بايد كاملاً مصلحت عموم مردم ملاحظه گردد.