لطفا منتظر باشید ...
عرق جُنُب از حرام
(مسأله 106) عرق جنب از حرام، خواه جنابت به واسطه زنا، لواط، اِستمناء و يا غير آن باشد، نجس نيست و مىتوان با لباس يا بدن آلوده به آن نماز خواند.راه ثابت شدن نجاست
(مسأله 107) نجاست هر چيزى از سه راه ثابت مىشود:اوّل: خود انسان يقين كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است، لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين، غذا خوردن در قهوهخانهها و مهمانخانههايى كه مردمان بىپروا و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذايى كه براى او آوردهاند نجس است، اشكال ندارد. دوم: ذواليد ـ يعنى كسى كه چيزى در اختيار او است ـ بگويد آن چيز نجس است، مثلاً همسر يا خدمتكار انسان بگويد: ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار او است، نجس مىباشد، مشروط بر اين كه متهم به دروغگويى نباشد. سوم: دو مرد عادل بگويند: چيزى نجس است، و نيز اگر يك انسان مورد اعتماد ـ هر چند عادل نيز نباشد ـ بگويد: چيزى نجس است، بنابر احتياط واجب بايد از آن چيز اجتناب كرد.
(مسأله 108) اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجس يا پاك بودن چيزى را نداند، مثلاً
نداند عرقِ جنب از حرام پاك است يا نه، بايد مسأله را بپرسد ولى، اگر با اين كه مسأله را مىداند، در پاكى چيزى شك كند، مثلاً شك كند كه آن چيز خون است يا نه، يا نداند كه خون پشه است يا خون انسان، آن چيز پاك مىباشد.
(مسأله 109) در مورد شك در پاكى و يا نجاست چيزى، تفحص لازم نيست بلكه در صورتى كه قبلاً نجس نبوده بناى بر پاكى آن مىگذارد گرچه تحصيل علم به نجاست يا پاكى آن چيز ممكن باشد.
(مسأله 110) چيز نجسى كه انسان شك دارد پاك شده يا نه، نجس است و اگر شك كند چيز پاكى نجس شده يا نه، پاك است; و حتى اگر بتواند نجس يا پاك بودن آن را بفهمد، لازم نيست وارسى كند.
(مسأله 111) كسى كه در طهارت و نجاست دچار وسواس است، بايد بدون توجه به وسوسههاى نفسانى خود به متعارف مردم نگاه كرده، و ببيند آنها در چه مواردى يقين به طهارت و نجاست پيدا مىكنند و همانند آنان عمل نمايد. همچنين اگر در مسائل وضو، غسل و ساير عبادات نيز وسواس داشته باشد، بايد به همين ترتيب عمل نمايد. اگر چنين شخصى به وسوسههاى نفسانى خود اعتنا نمايد، شيطان در او طمع كرده و به تدريج در اعتقادات و امور روزمره او نيز شك و ترديد ايجاد مىنمايد.
(مسأله 112) اگر بداند يكى از دو ظرف يا دو لباسى كه از هر دوى آنها استفاده مىكند نجس شده و نداند كدام يك از آنها نجس است، بايد از هر دو اجتناب كند. ولى، اگر مثلاً نمىداند لباس خود او نجس شده يا لباسى كه هيچ از آن استفاده نمىكند و از آنِ ديگرى است، باز هم احتياط آن است كه از لباس خود اجتناب نمايد، اگرچه لازم نيست.
