(مسأله 1275) اگر انسان پيش از ركوع سجده و تشهّدى را كه فراموش كرده به خاطر آورد، بايد بنشيند و آن را انجام دهد، ولى اگر پس از ركوع به خاطر آورد، بايد بعد از نماز قضاى آن را بجا آورد، و تمام شرايط نماز ـ مانند پاك بودن بدن و لباس و رو به قبله بودن و شرطهاى ديگر ـ را داشته باشد.
(مسأله 1276) اگر سجده يا تشهّد را چند مرتبه فراموش كند، مثلاً يك سجده از ركعت اوّل و يك سجده از ركعت دوم را فراموش نمايد، بايد بعد از نماز قضاى هر دو را با سجدههاى سهوى كه براى آنها لازم است بجا آورد و لازم نيست معيّن كند كه قضاى كدام يك از آنهاست.
(مسأله 1277) اگر يك سجده و تشهّد را فراموش كند، احتياط واجب آن است كه هر كدام را اوّل فراموش كرده، اوّل قضا نمايد. و اگر نداند كدام يك اوّل فراموش شده، بايد احتياطاً يك سجده و تشهّد و بعد يك سجده ديگر بجا آورد; يا يك تشهّد و يك سجده و بعد يك تشهّد ديگر بجا آورد تا يقين كند سجده و تشهّد را به ترتيبى كه فراموش كرده قضا نموده است.
(مسأله 1278) اگر به گمان اين كه اوّل سجده را فراموش كرده اوّل قضاى آن را بجا آورد و بعد از خواندن تشهّد به خاطر آورد كه اوّل تشهّد را فراموش كرده، احتياط واجب آن است كه دوباره سجده را قضا نمايد. و نيز اگر به گمان اين كه اوّل تشهّد را فراموش كرده، اوّل قضاى آن را بجا آورد و بعد از سجده به خاطر آورد كه اوّل سجده را فراموش كرده، بنابر احتياط واجب بايد دوباره تشهّد را بخواند.
(مسأله 1279) اگر بين سلام نماز و قضاى سجده يا تشهّد عملى ـ مانند پشت به قبله كردن ـ انجام دهد كه اگر عمداً يا سهواً در نماز اتّفاق بيفتد نماز باطل مىشود، بايد قضاى سجده و تشهّد را بجا آورد، و بنابر احتياط واجب نماز را اعاده كند.
(مسأله 1280) اگر بعد از سلام نماز به خاطر آورد كه يك سجده از ركعت آخر را فراموش كرده، بايد قضاى سجدهاى را كه فراموش كرده بجا آورد و بعد از آن دو سجده سهو انجام دهد، چه عملى را كه نماز را باطل مىكند انجام داده باشد يا نه. و در صورتى كه تشهّد ركعت آخر را فراموش كرده باشد، اگر عملى را كه نماز را باطل مىكند انجام ندادهباشد، تشهّد را به قصد اين كه وظيفه خود را انجام داده باشد بجا آورد و بعد احتياطاً اجزاى نماز را تا آخر بخواند و سپس دو سجده سهو را بجا آورد و اگر عملى كه نماز را باطل مىكند انجام داده باشد، بايد قضاى تشهّد را بجا آورد و بعد دو سجده سهو نيز بخواند.
(مسأله 1281) اگر بين سلام نماز و قضاى سجده يا تشهّد عملى انجام دهد كه براى آن سجده سهو واجب مىشود، مثلاً سهواً حرف بزند، بايد سجده يا تشهّد را قضا كند و دو سجده سهو براى آن عمل بجا آورد.
(مسأله 1282) اگر نداند كه سجده را فراموش كرده يا تشهّد را، به احتياط واجب بايد هر دو را قضا نمايد و هر كدام را اوّل بجا آورد، اشكال ندارد و بايد دو سجده سهو نيز بجا آورد.
(مسأله 1283) اگر شك داشته باشد كه سجده يا تشهّد را فراموش كرده يا نه، واجب نيست قضا نمايد.
(مسأله 1284) اگر بداند سجده يا تشهّد را فراموش كرده و شك كند كه پيش از ركوع ركعت بعد از آن را بجا آورده يا نه، احتياط واجب آن است كه آن را قضا نمايد.
(مسأله 1285) اگر بر كسى كه بايد سجده يا تشهّد را قضا نمايد، براى كار ديگرى نيز سجده سهو واجب شود، بايد بعد از نماز سجده يا تشهّد را قضا نمايد و بعد سجده سهو را بجا آورد.
(مسأله 1286) اگر شك داشته باشد كه بعد از نماز قضاى سجده يا تشهّد فراموش شده را بجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز نگذشته باشد، بايد سجده يا تشهّد را قضا نمايد; و اگر وقت نماز نيز گذشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد سجده يا تشهّد را قضا نمايد.