1ـ روزه آن است كه انسان براى انجام فرمان خداوند(1) عالَم از اذان صبح تا مغرب از چيزهايى كه روزه را باطل مى كند و شرح آن بعداً گفته مى شود خوددارى نمايد (م 1626.
2ـ لازم نيست كه انسان نيّت روزه را از قلب خود بگذراند يا(2) مثلاً بگويد فردا را روزه مى گيرم , بلكه همين قدر كه (3) براى انجام فرمان خداوند عالَم از اذان صبح تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى كند انجام ندهد كافى است . (و) براى (4) اينكه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده , بايد(5) مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم پس از مغرب از انجام كارى كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد(6) (م 1627.
1ـ زنجانى : روزه آن است كه انسان براى خداوند متعال ... (پيش از: م 1559. 2ـ بهجت : يا به زبان جارى كند, مثلاً بگويد... (م 1266. 3ـ تبريزى : بلكه همين قدر كه بنا داشته باشد براى انجام فرمان خداوند عالم ... (م 1559. 4ـ بهجت : از اين قسمتِ مسأله به بعد در رسالهء ايشان ديده نشد (م 1266. 5ـ مكارم : بايد احتياطاً... (م 1317. 6ـ زنجانى : لازم نيست انسان نيّت روزه را به زبان آورد يا از قلب خود بگذراند, مثلاً در قلب خود بگويدفردا روزه مى گيرم قُربَةً اِلَى الله , بلكه همين قدر كه با قصد براى خداوند متعال از اذان صبح تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى كند انجام ندهد كافى است (م 159.