تقليد(1) در احكام عمل نمودن به دستور مجتهد است . و از مجتهدى بايد(2) تقليد كرد كه مرد, بالغ , عاقل , شيعهء دوازده امامى , حلالزاده , زنده (3) و عادل (4) باشد. و مقصود از عدالت (5), آن است كه قدرت نفسانيه اى (و توانايى باطنى اى ) بر انجام واجبات و ترك گناهان كبيره (= بزرگ ) و علاوه بر اينها مُرُوَّت داشته باشد. (يعنى كارى برخلاف شأن و مقام و شخصيت خود انجام ندهد) و اين معنا به وسيلهء حُسن ظاهر (و اينكه در ظاهر آدم خوبى است ) شناخته مى شود(6). و احتياط واجب (7) آن است كه مرجع تقليد حريص (= خيلى علاقه مند و مشتاق ) به دنيا نباشد. و لازم است از مجتهدين ديگر اَعلَم (= داناتر و آگاهتر) باشد, يعنى در فهميدن حكم خدا از همهء مجتهدين عصر (و زمان ) خودش عالِمتر (= داناتر و آگاهتر به احكام شرعى ) باشد(8) (م 3.
به مجتهدى كه داراى تمام اين شرايط باشد, مجتهد جامعُ الشرايط مى گويند.