آيا شخص جنب مى تواند در صورت تنگى وقت با تيمم و نجاست بدن و لباس نماز بخواند يا اين كه بايد بعد از تطهير و غسل، نماز را قضا نمايد؟
ج: اگر وقت به مقدارى نيست كه بدن و لباسش را تطهير كند و يا لباس خود را عوض نمايد و به علت سردى هوا و مانند آن، نماز خود را برهنه هم نمى تواند بخواند، بايد نماز را با تيمم بدل از غسل جنابت با همان لباس نجس بخواند. اين نماز مجزى است و بر او قضاى آن واجب نيست.
آيا رسيدن منى به داخل رحم بدون دخول سبب جنابت زن مى شود؟
ج: در اين صورت جنابت محقق نمى شود.
آيا بر زنان پس از انجام معاينات داخلى با وسايل طبى غسل واجب مى گردد؟
ج: با معاينات داخلى و با وسائل طبى تا زمانى كه منى خارج نشود، غسل واجب نيست.
اگر دخول به مقدار حشفه صورت بگيرد ولى منى خارج نشود و زن نيز به مرحله اوج لذت نرسد، آيا غسل فقط بر زن واجب است يا فقط بر مرد يا بر هر دو؟
ج: با تحقق دخول ولو به مقدار حشفه غسل بر هر دو واجب است.
در مورد احتلام زنان، در چه صورتى غسل جنابت بر آنان واجب مى شود؟ و آيا رطوبتى كه هنگام ملاعبه و شوخى با مردان از آنان خارج مى شود، حكم منى را دارد؟ و آيا بدون سست شدن بدن و رسيدن به اوج لذت، غسل بر آنها واجب مى شود؟ بطور كلى در زنان بدون نزديكى، جنابت چگونه تحقق مى يابد؟
ج: اگر منى از زن خارج شود خواه در اثر احتلام باشد يا ملاعبه و شوخى با مردان، بر او غسل جنابت واجب مى شود، ولى رطوبتى كه بعد از ملاعبه و شوخى از او خارج مى شود حكم منى را ندارد مگر اين كه هنگام خروج آن بدن زن سست شود و به اوج لذت جنسى برسد.
اگر از دختران بطور غير ارادى رطوبتى خارج شود، آيا حكم منى را دارد و بر آنان غسل جنابت واجب مى شود؟ يا اين كه زمانى موجب غسل مى گردد كه همراه شهوت باشد؟
ج: اگر خروج رطوبت بر اثر شهوت و توأم با آن باشد، حكم به منى بودن آن مى شود و باعث وجوب غسل مى گردد حتى اگر شهوت بدون اختيار و اراده باشد.
اگر شهوت دختران بر اثر خواندن كتاب عاشقانه و مانند آن تحريك شود، آيا غسل بر آنان واجب مى شود؟ و در صورت واجب شدن، چه غسلى را بايد انجام دهند؟
ج: خواندن كتابهايى كه موجب تحريك شهوت مى شوند جايز نيست، و بهرحال غسل جنابت وقتى واجب مى شود كه منى خارج شود.
اگر زن در حال ملاعبه احساس نمايد آبى همراه با شهوت از او خارج شده است، آيا غسل جنابت بر او واجب مى شود؟
ج: اگر براى زن يقين به خروج منى از وى حاصل شود، غسل بر او واجب مى گردد. و همچنين اگر رطوبتى همراه با شهوت و اوج لذت از او خارج شود و شك داشته باشد كه منى است يا خير، شرعا در حكم منى است و غسل بر او واجب مى گردد.
اگر زن بعد از نزديكى همسرش با وى در حالى كه منى در رحم او باقى مانده است بلافاصله غسل نمايد و بعد از غسل منى از رحم خارج شود، آيا غسل او صحيح است؟ و آيا منى خارج شده بعد از غسل، پاك است يا نجس و موجب جنابت مجدد مى شود يا خير؟
ج: غسل او صحيح است و رطوبتى كه بعد از غسل از او خارج مى شود اگر منى باشد در هر حالى نجس است، ولى اگر منى مرد باشد باعث جنابت مجدد نمى شود.
مدتى است كه مبتلا به شك در غسل جنابت شده ام به طورى كه با همسرم نزديكى نمى كنم. با اين حال حالتى غيرارادى به من دست مى دهد كه گمان مى كنم غسل جنابت بر من واجب شده است و حتى هر روز دو يا سه بار غسل مى كنم، و اين شك مرا آزار مى دهد، تكليف من چيست؟
ج: با شك در جنابت حكم جنابت مترتب نمى شود، مگر اين كه رطوبتى از شما خارج شود كه همراه با علامت هاى شرعى خروج منى باشد يا يقين به خروج منى داشته باشيد.
آيا غسل جنابت در حال حيض صحيح است، به طورى كه مسقط تكليف زن جنب باشد؟
ج: صحت غسل در فرض مذكور محل اشكال است.
اگر زن در حال حيض، جنب يا در حال جنابت حايض شود، آيا بعد از پاك شدن از حيض هر دو غسل بر او واجب است؟ يا اين كه با حدوث جنابت در حال حيض، غسل جنابت بر او واجب نيست زيرا در موقع جنابت پاك نبوده است؟
ج: بر او علاوه بر غسل حيض، غسل جنابت هم واجب است، ولى جايز است در مقام عمل به غسل جنابت اكتفا كند، ليكن احوط اين است كه نيت هر دو غسل را بنمايد.
در چه صورتى حكم مى شود كه رطوبت خارج شده از انسان منى است؟
ج: اگر همراه با شهوت، جستن و سست شدن بدن باشد حكم منى را دارد.
گاهى اثر گچ يا صابون بعد از غسل كردن در اطراف ناخن هاى دست و پا مشاهده مى شود كه در حمام هنگام غسل ديده نمى شد ولى بعد از خروج از حمام و دقت، سفيدى صابون يا گچ آشكار مى شود. در اين حال تكليف چيست؟ در حالى كه بعضى از افراد هنگام غسل و وضو به اين مسئله جاهل هستند و يا توجهى به آن ندارند و با فرض وجود اثر گچ يا صابون يقين به رسيدن آب به زير آن حاصل نمى شود.
ج: مجرد وجود اثر گچ يا صابون كه بعد از خشك شدن اعضاء ظاهر مى شود، ضررى به وضو يا غسل نمى رساند مگر اين كه داراى جرمى باشد كه مانع از رسيدن آب به پوست است.
رطوبتى كه هنگام بوسيدن و بازى مرد با همسرش خارج مى شود چه حكمى دارد؟
ج: اگر خروج آن به صورت جستن و همراه با شهوت و سستى بدن باشد حكم منى را دارد.
يكى از برادران مى گويد صحت غسل مشروط به تطهير بدن از نجاست، قبل از غسل است و اگر تطهير آن از منى يا غير آن در اثناى غسل باشد موجب بطلان غسل مى شود. بر فرض صحت گفته او و با توجه به اين كه من جاهل به اين مسأله بوده ام، آيا نمازهاى گذشته من باطل بوده و قضاى آنها واجب است؟
ج: واجب است شستن براى پاك شدن بدن جداى از شستن به قصد غسل جنابت باشد، ولى تطهير تمامى بدن قبل از غسل واجب نيست بلكه پاك بودن هر عضوى هنگام غسل آن كافى است، بنابراين اگر عضو قبل از غسل تطهير شده باشد، غسل و نمازى كه با آن خوانده شده، صحيح است. ولى اگر عضو نجس قبل از غسل تطهير نشود، و با يك شستن بخواهد هم آن را پاك كند و هم غسل نمايد، غسل باطل است و نمازى كه با چنين غسلى خوانده باطل و قضاى آن واجب است.
آيا رطوبتى كه از انسان در حال خواب خارج مى شود حكم منى را دارد؟ با آنكه مى دانيم هيچيك از علامتهاى سه گانه (ج ُستن، شهوت و سستى بدن) را ندارد و شخص هم متوجه آن نمى شود مگر وقتى كه بعد از بيدارى لباسهاى زير خود را مرطوب ببيند.
ج: علايم شرعى ياد شده راجع به خروج رطوبت مشتبه به منى در حال بيدارى است، و رطوبتى كه در حال خواب بر اثر احتلام خارج شود و يا انسان يقين به منى بودن آن پيدا كند، حكم منى را دارد و موجب جنابت مى شود، هر چند همراه با علايم ياد شده نباشد.
جوانى هستم كه در خانواده فقيرى زندگى مى كنم و از من زياد منى به دفعات خارج مى شود و خجالت مى كشم از پدرم تقاضاى پول حمام بكنم، در خانه هم حمام نداريم. تقاضا مى كنم مرا راهنما يى فرما ييد.
ج: در انجام تكليف شرعى حيا معنى ندارد. حيا عذر شرعى ترك واجب نيست. به هر حال اگر غسل جنابت براى شما امكان ندارد، وظيفه شما براى نماز و روزه تيمم بدل از غسل است.
حمام يكى از روستاهاى مناطق محروم مدتى است به علت خرابى تعطيل است، و اهالى روستا براى نظافت و تطهير با مشكل روبرو هستند، و ما بر اثر فشار اهالى درخواست كتبى به استاندارى نوشتيم كه در آن اينگونه آمده است: «حمام روستاى ما بر اثر ريزش برف و باران خراب شده است و قابل ترميم نيست و نياز به ساختن حمام جديدى داريم».
استاندارى در نتيجه اين درخواست مبلغ معينى از بودجه اختصاصى مقابله با حوادث غير مترقبه را براى ساخت حمام اختصاص داده و آن را در اختيار جهاد سازندگى گذاشت و حمام ساخته شد. سؤال اين است كه با توجه به مطالب مذكور، استفاده از اين حمام براى تطهير و غسل اشكال شرعى دارد يا خير؟
ج: هر چند اعلام و اخبار بر خلاف واقع جايز نيست ولى استفاده اهالى از حمام در فرض مذكور اشكال ندارد.
اينجانب با مشكلى مواجه هستم، مشكل من اين است كه شستن بدنم هر چند با يك قطره آب براى بدنم ضرر دارد حتى مسح هم همين طور است. هنگام شسستن بدنم ولو به مقدار كم، علاوه بر عوارض ديگر، تپش قلبم هم زياد مى شود، آيا با اين وضعيت براى من جايز است با همسرم مقاربت نموده و براى چندين ماه تيمم بدل از غسل نمايم و با آن نماز خوانده و داخل مسجد شوم؟
ج: ترك مقاربت و جماع بر شما واجب نيست، و در صورت جنابت و معذور بودن از انجام غسل، وظيفه شرعى شما براى اعمال مشروط به طهارت، تيمم بدل از غسل جنابت است. و با آن تيمم داخل مسجد شدن و خواندن نماز و مسّ نوشته قرآن كريم و بقيه اعمالى كه انجام آنها مشروط به طهارت از جنابت است، اشكال ندارد.
استقبال قبله هنگام غسلِ واجب يا مستحب، واجب است يا خير؟
ج: استقبال قبله در وقت غسل واجب نيست.
آيا غسل كردن با غُساله حدث اكبر با توجه به قليل بودن آب و طهارت بدن قبل از غسل، صحيح است؟ آيا استفاده از غُساله غسل از حدث اكبر هر يك از زن و شوهر براى ديگرى جايز است؟
ج: اگر غساله حدث اكبر پاك باشد، غسل كردن با آن مانعى ندارد، و همچنين غسل كردن هر يك از زن و شوهر با غساله غسل ديگرى بدون اشكال است.
اگر از كسى كه مشغول غسل جنابت است، حدث اصغر سر بزند، آيا بايد دوباره غسل نمايد يا آنكه غسل را تمام كند و وضو بگيرد؟
ج: حدث اصغر در اثناى غسل به صحت غسل ضرر نمى رساند و لازم نيست غسل را از نو شروع كند، ولى چنين غسلى كفايت از وضو براى نماز و ساير اعمال مشروط به طهارت از حدث اصغر نمى كند.
رطوبت غليظى كه شبيه منى است و انسان آن را بعد از بول مشاهده مى كند، آيا با اينكه بدون شهوت و اراده خارج مى شود، حكم منى را دارد؟
ج: حكم منى بر آن مترتب نيست مگر اين كه يقين به منى بودن آن حاصل شود يا اين كه هنگام خروج، علامت هاى شرعى منى را داشته باشد.
كسى كه غسلهاى متعددى اعم از واجب يا مستحب بر ذمّه او باشد، آيا يك غسل، كفايت از غسل هاى ديگر مى كند؟
ج: اگر به نيت همه آنها يك غسل بجا آورد، كفايت مى كند، و اگر در بين آنها غسل جنابت باشد و به نيت آن غسل كند از بقيه غسلها هم كفايت مى كند.
آيا غسل غير از جنابت كفايت از وضو مى كند؟
ج: كفايت نمى كند.
به نظر شريف جنابعالى آيا در غسل جنابت جريان آب بر بدن شرط است؟
ج: ملاك صدق شستن بدن به قصد غسل است و جريان آب بر بدن شرط نيست.
كسى كه مى داند اگر با نزديكى با همسرش خود را جنب كند، آبى براى غسل كردن نمى يابد و يا وقت براى غسل و نماز ندارد، آيا مى تواند با همسرش نزديكى نمايد؟
ج: اگر در صورت عجز از غسل، قدرت بر تيمم داشته باشد، مى تواند با همسرش نزديكى كند.
جوانى بيست و دوساله هستم، مدتى است كه موهايم شروع به ريزش كرده است و از اين موضوع بسيار رنج مى برم و تصميم به كاشتن مو بر سرم در مؤسسه كشت مو گرفته ام. سؤال اين است كه اگر كشت مو مانع رسيدن آب به بعضى از قسمت هاى پوست سر گردد، غسل چه حكمى دارد؟
ج: اگر موهاى كاشته شده قابل ازاله نباشد و يا ازاله آن مستلزم ضرر يا مشقت باشد و با وجود آنها قادر به رساندن آب به پوست هم نباشيد، غسل با آنها محكوم به صحت است.
آيا در غسل جنابت مراعات ترتيب بين سر و ساير اعضاى بدن كافى است يا اين كه بايد بين طرف راست و چپ بدن هم ترتيب رعايت شود؟
ج: احتياط واجب آن است كه ترتيب بين دو طرف بدن نيز با مقدم داشتن طرف راست بر چپ مراعات شود.
آيا هنگام غسل ترتيبى مانعى دارد ابتدا پشت خود را شسته و بعد نيت غسل ترتيبى نموده و آن را بجا آورم؟
ج: شستن پشت و يا هر عضوى از اعضاى بدن قبل از نيت غسل و شروع آن، اشكال ندارد. كيفيت غسل ترتيبى به اين صورت است كه بعد از تطهير تمام بدن بايد نيت غسل نمود و اول سر و گردن را شست، و سپس بنا بر احتياط واجب طرف راست بدن از شانه تا پائين پا، و در مرحله سوم طرف چپ بدن به همان ترتيب بايد شسته شود. با رعايت اين ترتيب، غسل به طور صحيح انجام مى شود.
آيا بر زن واجب است هنگام غسل، اطراف موهايش را هم بشويد؟ و آيا با توجه به اين كه آب به تمام پوست سر رسيده است، نرسيدن آب هنگام غسل به تمام مو، باعث بطلان غسل مى شود؟
ج: بنا بر احتياط واجب بايد تمام مو شسته شود.