كسى كه محلِ كارش غير از وطن است

(س 485) با عنايت به اينكه محلِ تولّد و زندگى قبلى خود را هنوز هم وطن خود مى دانم، تكليف نمازم در سفر بين وطن اصلى و محلِ سكونت فعلى چيست؟ ج ـ اگر مسافت بين وطن اصلى و محلِ سكونت (وطن اتّخاذ شده) كمتر از هشت فرسخ باشد، نماز در بين راه تمام و اگر بيش از هشت فرسخ باشد، نماز در بين راه شكسته است.   2/8/75

(س 486) نماز و روزه كسى كه در غير وطن خود سكونت دارد و از محلِ سكونت تا محلِ كارش، كمتر از مسافت شرعى تردّد مى نمايد، و نمى داند كه آيا طول ده روز، از مسافت شرعى خارج مى گردد يا خير، با توجه به اينكه اختيارش در دست اداره مربوط است، چه حكمى دارد؟ ج ـ نماز كسى كه بين محلِ سكونت و محلِ كارش، در مسافتى كمتر از مسافت شرعى تردّد مى كند، تمام است، امّا سفر به ميزان مسافت شرعى، موجب قصر است.  12/11/72

(س 487) نماز و روزه كسى كه مدتى در غير وطن خود ساكن شده و هر روز مسافتى كمتر از 5/22 كيلومتر را طى مى كند، چگونه است؟ نماز و روزه اش، اگر فاصله دو محل از مسافت شرعى بيشتر باشد، چگونه است؟ ج ـ در هر صورت، نماز و روزه او تمام است، چون اگر مسافت، كمتر از مسافت شرعى باشد، مسافر نيست و احكام مسافر بر او بار نمى شود و محلِ سكونت براى او در حكم وطن است، و اگر بيش از مسافت شرعى باشد، در حكم كثيرالسفر است و نماز و روزه او تمام است.  3/6/75