از دوستان اهل بيت، در سكّة الموالى عبادت مى كرد، روزها روزه مى داشتو شب ها به نماز مشغول بود، و در پنهانى بيرون آمده قبرى را زيارت مى كردو مى فرمود كه اين قبر از فرزندان حضرت موسى بن جعفر عليه السلام است، تا اين كهمردم رى آن حضرت را شناختند تا نزديك به وفات آن جناب شخصىرسول خدا صلي الله عليه و آله را در خواب ديد كه آن حضرت فرمود مردى از فرزندان من درسكّة الموالى وفات يابد دفن كنيد او را در نزد درخت سيب در باغ عبدالجباربن عبدالوهّابپيغمبر اشاره فرمود به همان مكانى كه در آن جا مدفون گشت،پس آن شخص رفت آن مكان را از صاحب باغ بخرد صاحب باغ سبب ابتياع باغ راپرسيدآن شخص خواب خود را نقل كرد صاحب باغ گفت من نيز اين خواب راديده ام بهر حال باغ را بر آن سيّد بزرگوار وقف كردند بعد از چندى حضرتعبدالعظيم عليه السلام بيمار شد و به رحمت ايزدى واصل گرديد در هنگام غسل در جيبشرقعه اى پيدا كردند كه نسب خود را در آن نوشته بود كه أنا عبدالعظيم بن عبداللّه بنعلى بن حسن بن زيد بن حسن بن علىّ بن ابى طالب عليه السلام . قال ابونصر البخارى: السيد الزاهد عبدالعظيم بن عبدالله بن على الشديد بنالحسن بن زيد بن الحسن بن على بن ابى طالب قدس سرهما ، المدفون فى مسجد الشجرةبالرى، و قبره يزار و اولد عبدالعظيم محمد بن عبدالعظيم كان زاهداً كبيراً وانقرضمحمد بن عبدالعظيم عليه السلام و لا عقب له.
امام زاده واجب التكريم السيّد الشاه عبدالعظيم عليه السلام
كنيته ابوالقاسم و كان عالماً عابداً ورعاً و محترماً عند الأمامين الجواد و الهادى عليهما السلام و كانايحبّانه حبّاً شديداً و قد عرض دينه الحق على سيّدنا الأمام على الهادى، و قد ورد فى فضل
1.سر السلسلة العلويه، ابونصر بخارى، ص 24؛الشجرة المباركه، فخر رازى، ص 64.