بزرگان ری

(2/206) كه گفته شده منظور ابوحاتم رازى است (نك : ابن قيسرانى،الجمع،2/562؛ قس: ابن حجر، 9/33)ابوبكر ابن مجاهد هم در قرائت از او اجازهدريافت داشته است (ابن جزرى، 2/97؛ براى ديگر شاگردانش، نك : مزى، ذهبى،همانجاها).

ابوحاتم در منابع شيعه اماميه نيز مورد توجه قرار گرفته استطوسى كتابى را بهوى نسبت داده است، بدون اينكه توضيحى درباره موضوع آن بدهدهمچنين ازبزرگان اماميه سعد بن عبدالله اشعرى و عبدالله بن جعفر حميرى از وى روايتكرده اند (نك: طوسى،رجال، 512،الفهرست، 147؛ نجاشى، 177؛ نيز قس: ابنقولويه، 129).

روايات و آراى ابوحاتم را نويسندگان بسيارى پس از او نقل كرده اند (مثلاً نك :حاكم، 76 77؛ خطيب،تاريخ، 2/73، 77، شرف، 27،32، جم؛ ذهبى، 13/249 262؛ سبكى، 2/209) و بسيارى از نظرهاى او را در نقد راويان، فرزندش درالجرح و التعديلآورده است.

آثارى كه به صورت خطى از وى باقى مانده، اينهاست:

1.تفسير القرآنبخشى از آن كه شامل تفسير قسمتى از سوره مائده تا قسمتى ازسوره انفال است، در كتابخانه محموديه مدينه موجود است (كحاله، 119)؛

2.الزهد، كه نسخه اى از آن در كتابخانه ظاهريه محفوظ است (ظاهريه، 146).

همچنين كتابى با عنوانالضعفاء والكذابين والمتروكينوجود دارد كه پاسخپرسشهايى است از ابوزرعه و ابوحاتم رازى درباره راويان ضعيف و كذاب و متروككه ابوعثمان سعيد بن عمار بردعى آن را گرد آورده است (كوپريلى، 1/42 43).

مآخذ

ابن ابى حاتم،عبدالرحمن بن محمد،تقدمة الجرح والتعديل، حيدرآباد/Data/Per/content3f5\">مجهول واز اصحاب امام رضا(ع) است.

1 .نفحات الانس،ص 197، س 3 به بعد؛هفت اقليم،ج 3، ص 11، س ماقبل آخر.

2 .نفحات الانس،ص 99 س 23.

3 مجلهعلوم حديث،ش 12،«محدثان و علماى امامى رى»، محمد تقى حاجى.

4.معجم رجال الحديث، ج 22، ص 123.

5 مجلهعلوم حديث،ش 12،«محدثان و علماى امامى رى»، محمد تقى حاجى.

6.التهذيب، محمد بن حسن الطوسى، ج 6، ص 171؛مسند الامام الرضا(ع)