پس مضمون آيه «مَن ذَا اْلَّذِى يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ »كجا مى رود ؟
يعنى : واى بر آن سيّد ناخلف فاسق العملى كه عاقّ اين بزرگوار شود ، و به واسطه اغتراراين نسبت ، جدّ امجد خويش را فرداى قيامت خجل و شرمسار خواهد ، و اين حديثراست است كه فرمودند : «هر سبب و نسبى منقطع مى شود در روز قيامت مگر سببو نسب من»، امّا معصيت و نافرمانى قطع مى نمايد اسباب و انساب را چنانكه آيه شريفهشاهد است : «فَإِذَا نُفِخَ فِى اْلصُّورِ فَلاَ أَنسَابَ بَيْنَهُمْ ».پس عرض مى كنم :
فَيا ساكِنى اَكْنافِ طيبةَ كُلَّكُماِلىَ القَلْبِ مِنْ اَجْلِ الحَبيبِ حَبيْبُ
خلاصه معنى شعر اين است كه : شماها سادات به جهت اين كسوت سيادت است[كه[درنزد اين فرقه حقّه اماميّه احترام داريد ، اگر اين كسوت و نسبت را از شماها بردارند مانندسائرين در دركات سجّين در صورتى كه گناه كار باشيد معذّب و معاقب مى شويد .
والاِّ فُزْتُمُ الْسِّيادَةَ وَالاْءَصالَةَ بِاَسْرِها ،و اگر نه علماء اين امت كه بالنّسبة به شماها رعيّت اند بهجهت نسبت روحانى مقدّمند چنانكه ابوالفتح مُوصلى كه پدرش غلام رومى بوده گفتهاست :فَاِنْ اَصْبَحُ بِلا نَسَبٍفَعِلْمى فىِ الْوَرى نَسَبى