جناب عليه السلام به امر پروردگار خون خود را مى خواهد در زمان رجعت كه يوم القصاص است .و مرسوم و معمول اين است سلطان عادل چون خواهد احقاق حق نمايد احتراماً و اجلالاًظالم را به نزد مظلوم و قاتل را نزد مقتول فرستد و بدست وى دهد تا هر آن چه مى خواهدبنمايد و قصاص كند و اگر خونخواه خداوند است بنا بر معنى سابق ناچار به دست اولياءحق باز قصاص مى شود ، و ولىّ خاصّ خدا امام عصر عليه السلام است كه در زمان رجعت حقّههفتاد هزار نفر از ذرارى قاتلين آن بزرگوار را مى كشد ، باز اين معنى راجع به معنى اولاست .
اما براى آن كه آن سيّد مظلوم خوانخواهى نداشت و موتور بود براى شرافت و افتخاراين نسبت ، مناسب تر آن است خداوند خونخواه بوده باشد اگر چه در تمام موارد ولىّ دماءاز روى حقيقت حق است ، و منتقم حقيقى اوست و آيه كريمه «مَن قُتِلَ مُظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنَالِوَلِيِّهِ سُلْطَاناً فَلا يُسْرِف فِى اْلْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنصُوراً »در حقّ جناب سيد الشهداء عليه السلام مؤوّلاست كه كمال ظلم بر آن جناب وارد آمد و ولىّ دم آن بزرگوار در زمان رجعت سلطنتحقّه اى است كه با كمال نصرت و تأييد انتقام خواهد كشيد ، پس مقتول مظلوم در راه خداجناب سيد الشهدا عليه السلام است ، و ولىّ دم منصور با سلطنت و استيلاء امام عصر صلوات اللّه عليه است .
و در حديث زيارت عاشورا مرويست : اگر مى خواهيد به يكديگر تعزيه گوئيد به اينطريق شايسته است :« أعظّماللّه أجورَنا بِمُصابنا بالحُسين عليه السلام وَجَعلَنا وَايّاكُم مِنَ الطّالبينَبِثارِه مَعَ وَليّه الامامِ المهدى مِنْ آل مُحمَّد صلي الله عليه و آله وسلم ».