است : روزه مخصوص من است و من خود جزاء روزه دارم در صورتى كه جزاء روزه دارحضرت پروردگار باشد سزاوار است سزا و جزاء اين بزرگوار در تحمّل اين بلاهاىعظيمه خداوند متعال بوده باشد ، و به ذات اقدس خويش در مقام خونخواهى برآيدو احدى از اولياء خود را خونخواه وى نداند و نخواند و شاعرى اين رباعى را خوش گفتهاست :
پس عرض مى كنم : در فقره دعاء صحيفه سجاديه است كه حضرت على بنالحسين عليه السلام مى فرمايد :« إلهى! اعتَذِرُ إليكَ مِن مَظلومٍ قَد ظُلِمَ بحَضرتى فَلَم أنصُرْهُ »يعنى :اى خداى من ! به سوى تو معذرت مى خواهم از مظلومى كه به حضور من ظلم كرده شودو من او را يارى نكنم .
هان هان ! چگونه مى شود خداوند عادل كه سلطان قاهر و منتقم حقيقى است در داردنيا از خون اين مظلوم مقتول مذبوح بگذرد و خود متولّى و متصدّى قصاص و انتقامنشود .
و در حديث است : « اگر اهل آسمانها و زمينها شريك در خون مرد مسلمانى شوندخداوند همه ايشان را به روهاى ايشان به آتش مى اندازد ».