روح و ریحان

محمد باقر واعظ طهرانی کجوری مازندرانی؛ مصحح: صادق حسینی اشکوری

جلد 2 -صفحه : 428/ 151
نمايش فراداده

و چگونه بايد لعن نمود بر ابن مرجانه كه لعين اهل آسمان و زمين ، يزيد بن معاويه ، بروى لعن و نفرين كرد و گفت :فلَعَنَ اللّه ُ ابنَ مرجانة! إذ أقْدَمَ على مثلِ حسين بن فاطمةَ ، لو كنتُصاحبَه لما سألَنى خصلةً الا أعطيتُه ولدفعتُ عنه الحتفَ بكلِّ ما استطعتُ ولو بهلاكِ بعضِ وُلدى ،ولكن قَضى اللّه ُ اَمْراً فلم يكُنْ له مَرَدٌ.حال ملاحظه كن چه قدر ابن مرجانه سخت دل و شقى بود كه بنا بر اخبار صحيحهرحمى بر عترت طاهره ننمود ، و اظهار ندامت و پشيمانى نكرد ، و به امر او آن رأس شريفرا به كوفه آوردند ، و سه روز به روايت« ارشاد »در كوچه ها و بازارهاى كوفه گردانيدند .

و از بيان مرحوم سيد در« لهوف »معلوم است در روز عاشوراء عمر بن سعد آن سرمطهر را با خولى بن يزيد اصبحى و حميد بن مسلم ازدى روانه كوفه نمود.و بنا بر قول أبى مخنف در روز عاشوراء آن سر مطهر را بر نيزه زدند ، و عبارت او است :وعلاه على قناة.

و در مقاتل ديگر بنظر ندارم ، وليكن در كوفه بر نيزه بوده است على التحقيق چنانكهشيخ فرمود:فَلمّا اصبحَ عبيدُ اللّه ِ بن زيادٍ بَعَثَ برأسِ الحسين عليه السلام فديرَ به فى سُكَكِ الكوفةكلِّها وَقبائِلِها ، فرُوِىَ عن زيدِ بنِ أرقم انه لمّا مَرَّ بى وهوَ على رُمحٍ وَأنا فى غُرفةٍ لى .إلىآخره.