روح و ریحان

محمد باقر واعظ طهرانی کجوری مازندرانی؛ مصحح: صادق حسینی اشکوری

جلد 2 -صفحه : 428/ 173
نمايش فراداده

سيد الشهداء هم يك سال تمام .

و حضرت عبدالعظيم روايت كرده است :« ما بَكَتِ السّماءُ الاّ على يَحيى بن زكرياوالحسينِ بن على عليهما السلام ».و صاحب« مناقب »نقل فرموده است : شش ماه بعد از شهادت جنابسيدالشهداء عليه السلام سرخى از مشرق و سرخى از مغرب برمى خاست و در وسط آسمان بهيكديگر مى رسيدند .

و بعضى از علماء اعلام و رؤساء اسلام بكاء آسمان را به خون از اهل آسمانمى دانسته اند.و چند حديث صحيح نيز وارد است در بكاء آفتاب.

و مرويست : گريه آفتاب طلوع و غروب اوست به سرخى.

اما در گريه كردن زمين به خون اخبارى كثيره از فريقين روايت شده است :

يكى روايت ام معبد است و عوسجه كه حضرت نبوى صلي الله عليه و آله در كنار آن استنشاق فرمودسه مرتبه و وضو ساخت و فرمود :« لِهذِه العَوْسَجَةِ شَأنٌ »و آن درختى عظيم شد و مردم ازافنان و اغصان و ساق و اوراق و اثمار آن تبرّك مى جستند و براى امراض صعبه استشفاءمى كردند تا آن كه در روز عاشوراء از ساق آن دم عَبيط يعنى : خون تازه و تر جارى شد