كتاب اصل صحيح بشود ، پس عرض دين براى رفع خلط و غِشّ است .
خوشا به حال آن عقايد حقّه اى كه با لوح مبين و كتاب متين تكوين الهى ـ يعنى :امام عليه السلام ـ معارضه و مقابله شود و مطابق و موافق آيد و بر وى تصديق نمايد و تثبيت بر آنكند همانا ثمره تكليف تحسين عقيده و تصحيح ما فى الضمير است كه نتيجه آن غفرانگناهان و دخول به جنان است .
و مرحوم مجلسى طاب ثراه در جلد اوّل« بحارالانوار »در باب صحّت احاديث واَعلاواَقوى واَصحّ مراتب و درجات آنها را ذكر فرموده اند ، از آن جمله اعلاى از اسماع راوىدانسته اند يعنى اينكه راوى است بدون واسطه از امام عليه السلام روايت و حديث را بشنود ، ياآنكه امام عليه السلام به راوى حديث كه از وى مروى است بدون واسطه بشنواند مخصوصاً .
بعبارة اخرى : فرق است بين سماع و اِسماع يعنى : شنيدن و شنوانيدن .
يا آنكه راوى حديث حديثى را به عينه در محضر امام عليه السلام بخواند و به امام بشنواندو امام عليه السلام تصديق كند او را ، و اين قسم شبيه است به عرض دين عارضين از آنچه مكلّفيناعتقاد دارند و بر آن مكلّف اند از عقايد يقينيّه و قواعد شرعيّه فرعيّه ، يعنى : مراد هماناسماع و عرض دين است مانند اسماع حديث از راوى بر امام .