همه گى منتظر شهادت و مترصد قتل بوديم، تا آن كه روزى ربيع حاجب آمد و گفت:از حضرات علويّه دو نفر كه عاقلند منتخب شوند، تا به حضرت منصور ايشان را ببرم.پس من و حسن بن زيد برخواستم و به نزد منصور خليفه عباسى رفتيم پس روى بهمن كرد و گفت: توئى كه علم غيب ميدانى؟ من گفتم: لا يعلم الغيب الا اللّه .
گفت: تويى كه خراج مملكت را به نزد تو مى آورند؟ گفتم: خراج هر مملكت از آنامير المؤمنين است.
گفت: آيا مى دانى از براى چه شما را خواستم؟ گفتم: براى چيست؟
گفت: براى آن كه خانه هاى شما را خراب كنم و دلهاى شما را بترسانيم و نخل هاىشما را قطع نمايم و شما را بدين حال با كمال ابتذال نگاهدارم، تا اهل حجاز و عراقمايل به شما نشوند و با شما مراوده ننمايند كه مورث فساد استامام جعفر صادق عليه السلاممى فرمايد: «گفتم: يا اميرالمؤمنين! سليمان نبى عليه السلام بر عطاهاى خداوند شاكر بودوايّوب عليه السلام بر بلاى آسمانى صابر و يوسف صديق عليه السلام با آن كه مظلوم شد از برادرانگذشت نمود و تو از اين نسل مى باشى، شايسته آن است به آن ها تأسّى جويى».
پس، منصور از اين عبارت خرسند گرديد و خندان شد و گفت: اين سخنان رااعاده نماچون اعاده كردم گفت: «مِثلك فليكُن زعيم القوم» يعنى: مانند تو كسى بايدبزرگ قوم باشداز شما طالبيّين گذشتمامّا حديثى كه در زمان گذشته از پدرانت نقلنمودى، اكنون بيان كن.
پس گفتم: حدثني أبي عن آبائه عن علي عليه السلام عن رسول اللّه صِلةُ الرحم تعمر الديّارو تطيل الاعمار و إن كانوا كفّاراً.
يعنى: پدرم از پدرانش از حضرت امير مؤمنان از حضرت رسول اللّه صلي الله عليه و آله سلام اللّه عليهم اجمعين روايت كرده: صله رحم شهرها را آباد مى كند و عمرها را درازمى نمايد اگر چه كفّار باشند.
منصور گفت: مراد من حديث ديگر بود .