از استاد بزرگوار خويش حضرت حاج شيخ احمد مجتهدي تهراني حفظه الله تعالي شنيدم كه ميفرمودند زمان مرحوم حاج شيخ محمد حسين زاهد رحمه الله تعالي كه از مردان اهل عمل و بزهد مشهور بود ، روزي ايشان با عده اي از شاگردان به باغ ملك در نزديكي حرم حضرت عبدالعظيم عليه السلام رفته بودند ، چون ايشان مشغول سخن گفتن با طلاب و شاگردانش بود كمي آنطرفتر ، تعدادي از نوجوانان جمع شده بودند و با تنبك ، مشغول زدن و رقصيدن بودند .
ظاهرا ايشان پيغام ميفرستد كه ساكت باشند ولي آنها ترتيب اثر نميدهند ، تا اينكه حاج شيخ ، آن نوجوان راكه در حال تنبك زدن بوده نفرين مينمايد كه خدايا همانگونه كه اين شخص دل ما را به درد آورد دلش را بدرد بياور .
چون بمنزل مراجعت مينمايند ، فردا براي درس كه بمسجد حاج سيد عزيزالله واقع در بازار تهران ميروند كسي مي آيد و ميگويد آقا شما ديروز در باغ ملك به بچه اي نفرين كرده بوديد او دل درد شديدي گرفته و هر چه دكتر سعي در مداوا مينمايد بلاحاصل است ، تقاضا داريم از او راضي شويد و چون حاج شيخ او را حلال ميكند ، في الفور درد آن بچه ساكن ميگردد .
آري اينجاست كه بايد گفت: مكن تا تواني دل خلق ريش ، وگر ميكني ميكني بيخ خويش