)واز جانب ما( به نوح وحى گرديد كه جز )همان( كسانى كه )تاكنون( ايمان آورده اند، )افراد ديگر( از قوم تو هرگز ايمان نمى آورند، پس از كارهايى كه مى كنند غمگين مباش.
از اين آيه استفاده مى شود كه نفرين حضرت نوح عليه السلام درباره ى قومش كه فرمود: ربّ لاتذر على الارض من الكافرين ديّاراً (419) پرودگارا! احدى از كفّار را بر زمين باقى مگذار، بر اساس اطلاعى بود كه خداوند طبق اين آيه مباركه به او داده بود.
1- انسان گاهى به مرحله اى سقوط مى كند كه هيچ اميدى به نجات او نيست. لن يؤمن من قومك
2- خداوند اخبار آينده را در اختيار انبيا قرار مى دهد. اوحى الى نوح انّه لن يؤمن
3- رهبران و مبلّغان دينى نبايد انتظار داشته باشند همه ى مردم پاسخ مثبت به آنان بدهند. لن نؤمن من قومك
4- گرچه انبيا دلسوز مردمند، ولى برافراد لجوج نبايد تأسف خورد. فلاتبتئس
5 - تبليغ بايد نسبت به افرادى باشد كه اميدى به ارشاد آنان هست. فلاتبتئس بماكانوا يفعلون
419-نوح، 27.