بلكه كسي را مي خواند كه ضررش از نفعش بيشتر است ، چه مولا و سرپرست بدي و چه همدم زشتي .
1- تمام سود و زيان ها به دست خداست و غير او هيچ نقشي ندارد. (دون اللّه ما لايضرّه و ما لا ينفعه )
2- شرك و دلبستگي به غير خدا، بزرگ ترين انحراف است . (دون اللّه ... هوالضّلال البعيد)
3- شرك ، پايگاه عقلي و منطقي ندارد. (دون اللّه مالا يضرّه ) زيرا پرستش ، يا براي رسيدن به سودي است و يا جلوگيري از شرّي ، كه بت ها هيچ كدام را ندارند.
4- شرك ، به تمامي انواعش (معبودهاي عاقل و بي عقل ) محكوم است . (يكبار در كنار كلمه (يدعوا)، حرف (ما) آمد كه براي موجودات بي شعور است و يكبار در كنار جمله (يدعو)، حرف (من ) آمد كه براي معبودهاي با شعور از قبيل انسان ، ملائكه و اجنّه مي باشد.
5- به خاطر منافع زودگذر دنيا، ضرر دائمي آخرت را نخريم . (ضرّه أقرب من نفعه )
6- ضرر طاغوت ها براي مردم بيش از چيزي است كه به آنان مي دهند. (ضرّه أ قرب من نفعه )
7- با كسي كه تورا از خداوند باز مي دارد و به سوي خود دعوت مي كند معاشرت مكن و او را سرپرست و رهبر خود قرار مده . (لبئس المولي )