علم و حکمت در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری، رضا برنجکار؛ مترجم: عبدالهادی مسعودی

جلد 1 -صفحه : 424/ 74
نمايش فراداده

3 / 4

صلاح

254 . پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : و امّا علم : اگر چه انسان فقير باشد ، از آن توانگرى حاصل شود و اگر چه بخيل باشد ، جود و اگر چه خوار باشد ، ابُهت و اگر چه بيمار باشد ، سلامتى و اگر چه دور باشد ، نزديكى و اگر چه هرزه باشد ، شرم و اگر چه پست باشد ، والايى و اگر چه حقير باشد ، شرافت و حكمت و منزلت . پس اينها چيزهايى هستند كه از دانش خردمند برايش به دست مى‏آيد . پس خوشا به حال آنكه خرد ورزيد و دانست .

255 . امام على عليه‏السلام : هر اندازه دانش انسان افزون گردد ، توجّه وى نسبت به نفس خود ، بيشتر گردد و در رياضت و اصلاح آن ، كوشش بيشترى مبذول كند .

256 . امام على عليه‏السلام : كژى با دانش راست مى‏شود .

257 . امام على عليه‏السلام : دستآورد دانش ، بى رغبتى به دنياست .

258 . امام على عليه‏السلام : ثمره دانش ، فروتنى است .

259 . امام على عليه‏السلام : زبان دانش ، راستى است .

260 . امام على عليه‏السلام : اى جوياى دانش ! دانش فضيلتهاى بسيارى دارد : سرش ، فروتنى است و چشمش ، دورى از حسد و گوشش ، فهم و زبانش ، راستى و حافظه‏اش ، جستجو و دلش ، خوش نيّتى و خردش ، شناخت اشياى و امور و دستش ، رحمت و پايش ، ديدار دانشمندان وهمتش سلامت وحكمتش ، پارسايى و قرارگاهش ، رهايى و جلودارش ، عافيت و مركبش ، وفا و سلاحش ، نرمى سخن و شمشيرش ، خشنودى و كمانش ، سازگارى و سپاهش ، گفتگو با دانشمندان و داراييش ، ادب و اندوخته‏اش ، پرهيز از گناهان و توشه‏اش ، نيكى و آبش ، واگذارى و رهنمايش ، هدايت و يارش ، دوستى نيكان .