كه خود از طرفداران بنتام بود در يك عقب نشينى از مكتب نفع گرائى بنتام و با گرايش بسمت مكتب فضيلت محورى گفت: بدون اشاره به فايده مندى رفتارهاى فضيلتمند مىتوان اين رفتارها را تحسين كرد همانگونه كه يك نقاشى زيبا را تحسين مىكنيم1( - تاريخ فلسفه كاپلستون، (ترجمه فارسى، جلد هشتم، صفحه 36 - 35).
در نتيجه مكينتاش مورد حمله و اعتراض شديد «جيمز ميل» پدر جان استوارت ميل (طرفدار بنتام) قرار گرفت و جيمز ميل 1773 - 1836 در اعتراض به مكينتاش گفت اگر حِسّ اخلاقى كه مكينتاش به آن استناد مىكند وجود داشت ما بايد آنرا بر فايدهمندى ترجيح دهيم.
جيمز ميل غافل از آنكه فيلسوفان فضيلتمدار كه فضيلت را ذاتاً زيبا مىدانند منكر فايده مندى آن نيستند بلكه مىگويند فضائل در عين اينكه زيبا و مطلوب عقل و وجدان و حسّ اخلاقى هستند هميشه براى جامعه مفيداند و هيچ تعارضى و تضادى در هيچ موردى ميان فضائل اخلاقى و فايده مندى آنها براى جامعه نيست تا نياز به ترجيح داشته باشد و به عبارت ديگر رذائل هيچگاه براى جامعه مفيد نيست و فضائل هيچگاه براى جامعه بى فايده نيست اما اگر انگيزه بقول بنتام منحصر به خود خواستن است فضائل اخلاقى بدون انگيزه مىشود و مكتب بنتامى كه جيمز ميل از آن حمايت مىكند با بنبست روبرو است.