نوزاد [ از ميان گهواره ] گفت : بىترديد من بنده خدايم ، به من كتاب عطا كرده و مرا پيامبر قرار داده است . * و هر جا كه باشم بسيار بابركت و سودمندم قرار داده ، و مرا تا زندهام به نماز و زكات سفارش كرده است . * و مرا نسبت به مادرم نيكوكار [ و خوشرفتار ] گردانيده و گردنكش و تيرهبختم قرار نداده است . * و سلام بر من روزى كه زاده شدم ، و روزى كه مىميرم ، و روزى كه زنده برانگيخته مىشوم .
قرآن كريم در سوره صافات مىفرمايد :
فَلَوْلاَ أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ * لَلَبِثَ فِى بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ [25] :
[ و در شكم ماهى به تسبيح خدا مشغول شد كه ] اگر او از تسبيحكنندگان نبود ، * بىترديد تا روزى كه مردم برانگيخته مىشوند در شكم ماهى مىماند .
مرحوم طبرسى از قول قتاده مىنويسد :
منظور از تسبيح و ستايش يونس نماز او بوده و همين حقيقت با عظمت ، علت نجاتش از شكم ماهى شد[26] .
از آيات ذكر شده به اين نتيجه مىرسيم كه تمام پيامبران الهى در ميان امم و ملل مبعوث به نماز بودند و خداوند مهربان از باب عشق به بندگان ، هيچ جامعهاى را جداى از اين تكليف نگذاشته ؛ زيرا نماز در رشد و كمال روحى انسان نقش مهمى را برعهده دارد و بدون اتصال و پيوند به اين تكليف با ارزش الهى ، انسان مورد عنايت و رضاى حق قرار نخواهد گرفت .
نماز ، جهانى از اسرار الهى است كه مىتوان با قدرت تقوا و خلوص به آن اسرار رسيد .
نماز ، دنياى با عظمتى است كه ديدگاه آن تا اعماق جنات الهى و رضوان اكبر است .
نماز ، شرف و فضيلت انسان و مايه حركت او به سوى حضرت جانان است .
نماز ، درهاى رحمت و بركت الهى را به روى عباد باز مىكند . نماز ، يكى از مهمترين علل نجات عبد در قيامت است .
خدا را از طريق قرآن مجيد بشناسيد ، اسما و صفات حضرت او را درك كنيد و در نعمتهاى مادى و معنوى كه به شما عنايت فرموده انديشه كنيد و از اين راه به كسب عشق و محبت به حضرت حق برآييد ؛ چون آتش عشق از باطن قلب شما زبانه كشيد ، اين عشق را در نماز ـ كه به فرموده حضرت رضا عليهالسلام اداى شكر منعم است[27] ـ آشكار خواهيد ديد و در اين صورت نماز شما در پيشگاه معبود نمازى عالمانه و عارفانه و عاشقانه خواهد شد و اين نماز پرارزشترين عمل در بارگاه حضرت اوست .
به قول عارف بسطام ، مرحوم فروغى :