در احاديث قدسيه در بيان ارزش وجود نمازگزاران چنين آمده است :
لَوْ لا شُيُوخٌ رُكَّعٌ وَشَبابٌ خُشَّعٌ وَصِبْيانٌ رُضَّعٌ وَبَهائِمُ رُتَّعٌ لَصَبَبْتُ عَلَيْكُمُ الْعَذابَ صَبّا[97] :
اى ملتهاى نافرمان و مردم عاصى و جمعيتهاى گنهكار ! اگر پيران ركوع كننده و جوانان اهل تضرع و زارى و كودكان شيرخوار و چهارپايان علفخوار نبودند ، همانا به جرم گناهانتان عذابى بر شما فرو مىريختم كه حق فرو ريختنش ادا شود ! !
يا اَهْلَ مَعْصِيَتى لَوْلا مَنْ فيكُمْ مِنَ الْمُؤمِنينَ الْمُتَحابيّنَ بِجَلالى اَلْعامِرينَ بِصَلاَتِهِمْ اَرْضى وَمَساجِدى وَالْمُسْتَغْفِرينَ بِالاَْسْحارِ خَوْفاً مِنّى لاََنْزَلْتُ عَذابى ثُمَّ لا اُبالى[98] :
اى اهل معصيت ! اگر در بين شما اهل ايمان نبودند ، آن انسانهايى كه به واسطه جلال من دوستدار يكديگرند و زمين و مساجد من با نمازشان آباد است و از خوف من به وقت سحر در حال استغفارند ، همانا عذابم را بر شما نازل مىكردم و هيچ باكى هم نداشتم .
اين دو روايت دلالت دارند كه ارزش نمازگزار واقعى در حدى است كه به احترام او عذاب دنيا بر يك ملت بخشيده مىشود .
درباره زكريا بن آدم كه از اصحاب بزرگوار حضرت رضا عليهالسلاماست مىخوانيم كه :
على بن مسيب به حضرت رضا عليهالسلام عرضه داشت : راهم به شما دور است و هر وقت بخواهم دسترسى به شما ندارم ، معالم دينم را از چه كسى تعليم بگيرم ؟
حضرت فرمودند : از زكريا بن آدم قمى كه بر دين و دنياى شما از جانب من امين است[99] .