در ارزش اهل نماز و كرامت و هويت آن بزرگواران در حديث با عظمت قدسى مىخوانيم : اِنَّ اَحَبَّ الْعِبادِ اِلَىَّ الْمُتَحابُّونَ بِجَلالى اَلْمُتَعَلِّقَةُ قُلُوبُهُمْ بِالْمَساجِدِ وَالْمُسْتَغْفِروُنَ بِالاَْسْحارِ اُولئِكَ الَّذينَ اِذا اَرَدْتُ بِاَهْلِ الاَْرْضِ عُقُوبَةً ذكَرْتُهُم فَصَرَفْتُ الْعُقُوبَةَ عَنْهُمْ[102] :به حقيقت كه محبوبترين بندگان نزد من ، آنان هستند كه در پرتو جلال من با يكديگر دوستى دارند ؛ دلهاى آنان تعلّق به مساجد دارد و در سحرها در حال توبهاند ، اينان كسانى هستند كه به وقت عقوبت اهل زمين به خاطر آنان عقوبت را بر گنهكاران مىبخشم . در اين روايت آمده :پيامبر اسلام صلىاللهعليهوآله وارد مسجد شد ، گروهى از اصحاب آنجا بودند ، فرمودند :مىدانيد كه خداى شما چه مىگويد ؟ عرضه داشتند : خدا و پيغمبر بهتر مىدانند . فرمود : پروردگار شما مىفرمايد :اين است نمازهاى پنجگانه ، هر كس آنها را به وقتش به جاى آورد و بر آن محافظت كند ، مرا در قيامت ملاقات مىكند ، در حالى كه از او عهدى بر من است كه به سبب آن عهد ، او را داخل در بهشت مىكنم و هر كس به وقتش آن نمازها را به جاى نياورد و بر آن محافظت نكند ، بر من است كه اگر بخواهم او را عذاب كنم يا بيامرزم[103] .در روايت مهمى كه در «الأمالى» شيخ صدوق آمده چنين مىخوانيم :براى خداوند ، ملكى است به نام « سخائيل » كه براى نمازگزاران از پيشگاه حضرت حق برات آزادى مىگيرد .