در روايت مهمى آمده كه :نماز بين حق و بين عبد تقسيم شده ، نصف اين حقيقت در رابطه با حق و نصف ديگر در رابطه با عبد است . حضرت حق فرموده : نماز را بين خود و عبدم تقسيم كردهام : نصف از من و نصف از بنده من است ، بندهام آنچه را از من مىخواهد بخواهد .عبد وقتى مىگويد : بسم اللّه الرحمن الرحيم .حق مىفرمايد : عبدم از من ياد آورد .چون بگويد : الحمد للّه رب العالمين .حضرت حق مىفرمايد : عبدم مرا ستايش كرد .چون بگويد : الرحمن الرحيم .حضرت حق بگويد : بندهام مرا ثنا گفت .چون عبد بگويد : مالك يوم الدين .حق بفرمايد : بندهام از من تمجيد كرد .چون بگويد : اياك نعبد و اياك نستعين .حضرت حق بگويد : اينست بين من و بنده من ، بخواهد هرچه از من مىخواهد .وقتى عبد بگويد : اهدنا الصراط المستقيم * صراط الذين انعمت عليهم غيرالمغضوب عليهم * ولا الضالين [215] .حق مىفرمايد : آنچه خواستى براى تو باشد و هر چه غير از اين مىخواهى از من بخواه[216] .از اين روايت وجوب قرائت حمد به طور صريح استفاده مىشود و روشن است كه اگر كسى حمد را نخواند ، نماز نخوانده است .و از آنجا كه نماز ، مناجات عبد با حضرت حق است و مناجات در حقيقت ذكر است و هر كس ذكر حق كند ، جليس حق شده و هر كس به مقام مجالست با دوست برسد با ديده پرقدرت قلب جليس را مىبيند ، پس نماز او در حقيقت مقام شهود و حضور و مشاهده است .
لطفا منتظر باشید ...
