نماز ـ كه جامع بسيارى از عبادات است ـ از جمله علل علاج خودپرستى و هواپرستى است . نمازگزار واقعى خدا را دوست دارد و خدا هم او را دوست دارد ؛ آيا دوستى خدا با خودخواهى و افراط در حب مال و جاه كه اصل هر گناه و خطايى است قابل جمع است ؟ نمازگزار در نمازش خدا را به دو صفت رحمان و رحيم مىستايد ، اگر از نمازش غافل نباشد قهراً در مقام كسب اين صفت الهى و تخلق به اخلاق خدايى خواهد كوشيد و مهربانترين مردم خواهد شد و از سنگدلى و بىرحمى و بىمهرى پاك خواهد ماند .نمازگزار واقعى مىداند كه خداوند در سوره مؤمنون خطاب به پيامبران فرموده كه :اول از مال حلال و پاك بخوريد ، سپس به عبادت قيام كنيد[168] .نمازگزار مىداند كه پيامبر عزيز اسلام صلىاللهعليهوآله فرموده :خداوند را بر فضاى بيت المقدس فرشتهاى است كه هر شب ندا مىكند : هر كس از مال حرام بخورد ، واجب و مستحبى از او قبول نمىشود[169] .و مىداند كه پيامبر صلىاللهعليهوآله فرموده :كسى كه لباسى را به ده درهم خريده و در پول آن لباس درهمى از حرام باشد ، خداوند در آن لباس نماز را نخواهد پذيرفت[170] .