اميرالمؤمنين عليهالسلام مىفرمايد :هيچ كدام از شما با حالت كسالت يا خواب آلودگى يا با افكارى كه او را به خود مشغول مىسازد ، به نماز نايستد ؛ زيرا او در پيشگاه پروردگار مىباشد و جز اين نيست كه بهره و نصيب عبد از نمازش به همان اندازه است كه از روى قلب توجه به خدا داشته و نيز آن حضرت از رسول اسلام نقل مىكند كه :دو ركعت نماز مختصر ولى با تفكر و در حال يقين بهتر است از يك شب زندهدارى[123] !وضو يا غسل ، يا تيمم را مطابق با احكام اسلام به جاى آريد ، آن گاه در مكان مباح يا بهتر از آن در مسجد جاى بگيريد ، سپس اول وقت را مراعات كنيد ، آن گاه با تمام هستى يعنى با عقل و روح و قلب و نفس و بدن به طرف قبله بايستيد ، سپس دل و جان را همانجا و براى هميشه از رذايل اخلاقى از قبيل ريا ، حسد ، بخل ، حقد ، كينه ، عجب ، نفاق و ... پاك كنيد و مواظب باشيد كه شكم و شهوت و لباستان آلوده به حرام نباشد ؛ آن گاه تمام حواس خود را در نيت خالص متمركز كرده با قرائت صحيح تكبيرهالاحرام گفته و با عربى صحيح و حال الهى مسير نماز را حركت كرده و با غم و غصه به خاطر پايان گرفتن نماز ، سلام نماز را ادا نموده از نماز خارج شويد و تصميم قاطع شما بر اين باشد كه تا رسيدن به نماز ديگر از هر گناهى دورى جوييد ، آن وقت به طور حتم اميدوار به قبولى چنين نمازى باشيد .