نماز در مذاق اهل طريقت و سالكان راه عشق و سائران راه محبت ، تقرب به سوى حضرت اوست . از نبى بزرگ اسلام صلىاللهعليهوآله نقل شده : اَلصَّلوةُ قُرْبانُ كُلِّ تقىٍ[203] .نماز مايه تقرب هر انسان پرهيزكارى است . و مىدانيد كه مراد از اين قرب ، قرب معنوى است و قرب معنوى وقتى حاصل مىشود كه انسان فرائض را با كمال اشتياق به جاى آورد و محرمات را به خاطر خشنودى حق ترك كند و با تقوا و پرهيزكارى ملازم باشد .در آثار اسلامى آمده است كه :« إنَّ الصَّلاةَ خِدْمَةٌ وَقُرْبَةٌ وَوُصْلَةٌ » .خدمت : همان نماز خواندن بر وفق قواعد و سنن شرعى است و به عبارت ديگر به پا كردن پيكره نماز ، بدون روح و حقيقت آن است .قربت : نماز به جا آوردن براى به دست آوردن قرب معنوى حضرت دوست است .وصلت : به جاى آوردن نماز براى فنا شدن در حقيقت حق و بيرون رفتن از هستى خويش و ترك انانيت و مندك شدن در حضرت اوست . گفتهاند : شريعت عبادت است ، طريقت حاضر شدن در محضر حضرت او و حقيقت مقام شهود است .تقرب به حق موقوف بر سجده حقيقى است و آن به جا آوردن نمازى است كه از آن تعبير به فنا شده ، فناى در اوصاف كه مخصوص اهل طريقت است و فناى در ذرات كه مخصوص به اهل حقيقت است و به همين معنى قرآن مجيد اشاره فرموده است : وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ [204] .و سجده كن و به خدا تقرب جوى . خداوند بزرگ ، نماز را براى رشد و كمال بندگانش به صورتى و سيرتى زيبا تصوير فرموده است .
لطفا منتظر باشید ...
