امام به حق ناطق ، حضرت جعفر بن محمد الصادق عليهالسلام مىفرمايد :به هنگامى كه براى نماز به جانب قبله ايستادى ، پس بايد فراموش كنى دنيا را و هر چه در دنيا است و فراموش كنى خلقِ عالم و آنچه خلقِ عالم گرفتار او هستند .چرا كه رو به جانب حضرت او دارى و پشت به دنيا و خلق دنيا و آنچه در دنيا و خلق است .بدون شك صحيح نيست كه در پيشگاه حضرت حق داراى دو حالت باشى : در يك حال توجه به او و در يك حال توجه به دنيا و خلق دنيا ! !قبله به منزله نشان دادن جهت است و جهت در اين مرحله وجود مقدس محبوب عالم و جمال مطلق است ؛ وقتى در برابر حضرت او قرار گرفتى بايد به نحو يقين بدانى كه در برابر رحمت واسعه قرار دارى و دنيا و «مافيها» و خلق جهان و «ما هم فيه» در برابر اين رحمت وجودى ندارند ، تا تو بر آنان توجه كرده و دل ببندى .وقتى اجازه يافتى در محضر مقدس او قرار بگيرى ، جز به عنايت حضرت او توجه مكن كه مولاى مهربان تو نمىپسندد در برابر حضرت او قرار داشته باشى ، ولى دلت جاى ديگر باشد ! !