ولى در ميان اينها ، بت هواى نفس از همه زيانبارتر و خسارتآورتر است و دچار شدن به پرستش هواى نفس و شهوات و غرائز و زيانهاى اين پرستش ، مسئلهاى است كه عميقاً در خور تحقيق است و كتابى جداگانه مىخواهد ؛ زيرا به طور قطع مىتوان گفت : منشأ پرستش بتهاى جاندار و بيجان درون خود انسان است .اين قلب و روح است كه اگر با قواعد عالى الهى و معارف حقّه و قرآن مجيد و بيانات پيامبران و ائمه و اوليا تزكيه نشود ، آدمى دچار بتپرستى مىگردد و اگر تصفيه شود و با تعاليم الهى زنده گردد ، آدمى را از اسارت بتهاى درون و برون حفظ كرده و به اوج كمال مىرساند ؛ اما با خواب رفتن دل و افسردگى جان ، وجود آدمى در تنگناى پرستشهاى غلط قرار خواهد گرفت و در اين صورت است كه از انسان نبايد توقع نيكى و شرف و فضيلت و انسانيت داشت ؛ چگونه مىتوان پس از اسارت در بند بتپرستى در مدار عبادت و به خصوص نماز كه رمز حريت و آزادى است قرار گرفت ؟ ! خوشترين حال انسان ، حال آزادى و حريت از بتهاى درونى و بيرونى است و اين حال به دست نمىآيد ، مگر با دنبال كردن خط با عظمت معرفت .معرفت به اينكه در دار وجود ، اصالت از خداست و بقيه موجودات چه غيبى و چه شهودى نمودى بيش نيستند و هيچ كدام اصالت ندارند ، چه رسد به اينكه دست وجود خويش را به پرستش سنگ و چوب يا يك ظالم ستمگر يا حيوانى همانند گاو و گوساله آلوده و نجس كند ! !معرفت به اينكه در دار حقيقت فقط و فقط حق مطلب خداست و كل موجودات سايه و تجلى اسما و صفات او هستند و حيثيتى مستقل ندارند .معرفت به اينكه او اگر بخواهد وجود موجود اثر مىبخشد و اگر نخواهد از هيچ موجودى ، اثرى ظاهر نمىشود .
لطفا منتظر باشید ...
