و خانوادهات را به نماز فرمان بده و خود نيز بر آن شكيبايى ورز ؛ از تو رزقى نمىطلبيم ، ما به تو روزى مىدهيم و عاقبت نيك براى پرهيزكارى است .
فَأَقِيمُوا الصَّلاَةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللّهِ هُوَ مَوْلاَكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ [112] .
پس نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و به خدا تمسّك جوييد . او سرپرست و ياور شماست ؛ چه خوب سرپرست و ياورى و چه نيكو يارىدهندهاى است .
در سورههاى نور آيه 56 و عنكبوت آيه 45 و روم آيه 31 و احزاب آيه 33 و جمعه آيه 9 نسبت به نماز امر مؤكّد شده و به طور جدى و قاطع از همه مرد و زن خواسته شده كه نماز را بپا دارند و مواظب باشند از اين حكم حكيمانه حضرت حق غفلت نورزند.
اكنون كه عظمت نماز در پرتو امر حضرت ذوالجلال روشن شد و موقف و موضع اين برنامه حياتى در ميان احكام و اوامر خداوند معلوم گرديد ، جاى اين سؤال است كه در ميان اجراكنندگان اين امر و عمل كنندگان به اين مسئله ، عمل كدام طايفه از ميان همه عمل كنندگان مورد پذيرش خداست و نماز كدام دسته از نمازگزاران به مرحله قبولى حضرت حق مىرسد ؟
در اين زمينه بايد گفت :
بر اساس آيات كتاب خدا و روايات و اخبار ، نمازى كه مقرون به سه شرط است بدون شك مورد قبول خداست :
1 ـ ايمان .
2 ـ تقوا .
3 ـ جمع بودن شرايط ظاهرى و باطنى نماز در حد وسع مكلف ، از قبيل طهارت صحيح ، نيت خالص ، وقت ، مكان مباح ، صحت قرائت ، ترتيب ، موالات ، طمأنينه ، قبله و ساير شرايط .
نماز كسى كه اعتقاد صحيحى به حق و قيامت و نبوت و كتاب و ملائكه ندارد قابل قبول نيست .
نماز كسى كه از گناه و پليدى و ظلم و ستم و پايمال كردن حقوق ابا ندارد قبول نيست :
إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ [113] .
خدا فقط از پرهيزكاران مىپذيرد .
عزيزان ! توجه داشته باشيد كه به هنگام نماز ، به پيشگاه چه آقايى قرار مىگيريد و در برابر كدام مولا مىايستيد و آقا و مولاى شما چه مىخواهد ! آيا نمازى كه شما مىخواهيد ، يا دلخواه شماست بايد تقديم محضر او كنيد ، يا نمازى كه او مىخواهد و به آن امر كرده بايد بجا آوريد ؟ !
آن نمازى كه او به آن امر فرموده ، به جا آوردنش بايد انسان را از همه فحشا و منكرات باز دارد و آدمى را تا پيشگاه قرب حضرتش رهنمون گردد و براى دين و ايمان انسان به منزله عمود خيمه باشد و باطن آدمى را به معراج برده و به نقطه وصل برساند .
در روايتى از رسول اسلام آمده :
خداوند به نمازى كه قلب نمازگزار با بدنش هماهنگ نباشد ، نمىنگرد[114] .
و در جاى ديگر فرموده :
خشوع زينت نماز است[115] .