در زمينه اهميت طلب علم ، رسول خدا صلىاللهعليهوآله فرمود :
علم را بخواهيد گرچه در چين باشد .
و اين كنايه از اين است كه در تحصيل علم دين عذر احدى در پيشگاه حضرت ربوبى مسموع نيست و دور بودن راه معلّم يا متعلّم به عنوان عذر پذيرفته نمىشود آن گاه حضرت مىفرمايد :
مراد از علم ، معرفت خود است كه مقدّمه معرفت ربّ است .
وَفِى أَنفُسِكُمْ أَفَلاَ تُبْصِرُونَ [432] .
و [ نيز ] در وجود شما [ نشانههايى است ] آيا نمىبينيد ؟
سَمِعْتُ ابا عبداللّه يقول : وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ كُلَّهُ فِى أرْبَعٍ : اَوَّلُها : اَنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ ، وَالثّانِى اَنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِك ، وَالثّالِثُ اَنْ تَعْرِفَ ما اَرادَ مِنْكَ ، وَالرّابِعُ اَنْ تَعْرِفَ ما يُخْرِجُكَ مِنْ دينِكَ[433] .
شنيدم امام صادق عليهالسلام مىفرمود :
تمام علوم مردم در چهار چيز است :
1 ـ خداشناسى 2 ـ خودشناسى 3 ـ وظيفهشناسى 4 ـ خطرشناسى
آرى ، چون خود را از نظر جسمى و روحى و عقلى و قلبى و ظاهرى و باطنى با كمك قرآن و روايات باب خلقت بشناسى ، راه به خداشناسى پيدا كرده و حضرت دوست را از طريق معرفت به خود ، خواهى يافت ، آن گاه به پيشگاه مقدس آن جناب با كمال ذلّت و زارى مترنّم به اين غزل فيض خواهى شد .
[ قَالَ النَّبِىُّ صلىاللهعليهوآله : مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ[434] ]