به قول عارف شيدا مرحوم رفعت :

[ يُطْعِمُ غَيْرَهُ وَيَجُوعُ ، ويَكْسُو غَيْرَهُ وَيَمْتَنِعُ مِنْ قَبُولِ عَطاءِ غَيْرِهِ ، وَيُمَنُّ بِذلِكَ وَلا يَمُنُّ ، وَلَوْ مَلَكَ الدُّنْيا بِاَجْمَعِها لَمْ يَرَ نَفْسَهُ فيها اِلاّ اَجْنَبِيّاً ، وَلَوْ بَذَلها فى ذاتِ اللّهِ فى ساعةٍ واحِدَةٍ مامَلَّ ]

سخى در عين نيازش به طعام ، به ديگرى مى‏خوراند و در عين احتياجش به لباس به ديگرى مى‏پوشاند ، هديه و احسان قبول كردن برايش بسيار مشكل ، ولى هديه و احسان به ديگران برايش بسيار آسان است ، از نيكى ديگران در حق خويش ممنون ولى بر احسانش به ديگران منت ندارد ، اگر مالك همه دنيا باشد و كليد خزائن عالم در اختيار او باشد ، خود و غير را در آن مساوى مى‏بيند و بلكه خويش را نسبت به تمام آن اموال اجنبى مى‏داند و اگر بر فرض زمينه‏اى پيش آيد كه تمام آنچه را دارد به يك ساعت در راه خدا بدهد ، كم‏ترين اثرى در دلش نخواهد كرد .

حكاياتى كه از سخاوت و كرم انبيا و ائمه و اوليا ذكر شده بسيار است كه قسمتى از آن را با خواست خداى كريم در شرح باب شصت و نه كه در معرفت ائمه طاهرين عليهم‏السلام است ذكر خواهيم كرد .

[ قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : السَّخِىُّ قَريبٌ مِنَ اللّه ، قَريبٌ مِنَ النّاسِ ، قَريبٌ مِنَ الجَنَّةِ بَعيدٌ مِنَ النّارِ ، وَالْبَخيلُ بَعيدٌ مِنَ اللّهِ ، بَعيدٌ مِنَ النّاسِ بَعيدٌ مِنَ الجَنَّةِ قَريبٌ مِنَ النّارِ ]

سخى و بخيل

رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود :

سخى به پروردگار و به مردم و به بهشت نزديك و از آتش جهنم دور است ، در مقابل بخيل از خدا و مردم و بهشت دور و به جهنّم نزديك است .

[ وَلا يُسَمّى سَخِيّاً اِلاّ الْباذِلُ فى طاعَةِ اللّهِ لِوَجْهِهِ وَلَوْ كانَ بِرَغيفٍ أوْ شَرْبَةِ ماءٍ ]