نشانه‏هاى سخاوت - عرفان اسلامی جلد 10

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِى نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِى أَنْزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللّهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيداً [230] .

اى اهل ايمان ! به خدا و پيامبرش و كتابى كه بر پيامبرش نازل كرده و به كتابى كه پيش از اين فرستاده [ از روى صدق و حقيقت ] ايمان بياوريد . و هر كه به خدا و فرشتگان و كتاب‏هاى آسمانى و پيامبران او و روز قيامت كافر شود ، يقيناً به گمراهىِ دور و درازى دچار شده است .

در هر صورت از قبيل اين آيات درباره عظمت انبيا و نياز انسان به نبوّت و سود پيروى از آن بزرگواران كه در برنامه نجات انسان از سخى‏ترين مردم روزگار بودند زياد است ، مى‏توانيد در اين زمينه به سوره‏هاى قرآن مجيد مراجعه كنيد .

[ وَمِنْ عَلاماتِ السَّخاءِ أنْ لا تُبالِىَ مَنْ اَكَلَ الدُّنْيا وَمَنْ مَلَكَها ، مُؤْمِنٌ أوْ كافِرٌ ، عاصٍ أوْ مُطيعٌ ، شَريفٌ أوْ وَضيعٌ ]

نشانه‏هاى سخاوت

از علايم صفت بسيار مهم سخاوت اين است كه باك نداشته باشد و به خاطرش هم نگذرد كه اين مقدار ناچيز دنيا لقمه و ملك كيست ، طرف مؤمن است يا كافر ، عاصى است يا مطيع ، بزرگ است يا كوچك .

اقتضاى رحمانيت حقّ اين است كه به موجود زنده در جهت نيازهاى مادى لطف و عنايت كند به قول سعدى :

مسئله خورد و خوراك و مسكن و پوشاك ضرورى هر انسانى است و عنايت حقّ در اين زمينه فقط مشروط به حيات موجود است و بس ، نه ايمان شرط جذب است و نه كفر علّت منع .

غصه اين مسئله كه چرا اين خانه در اختيار فلان است و آن لباس بر تن فلان و اين مال در دست فلانى ، در حالى كه تمام موجودات زنده روزى خور حضرت اويند ، غصه‏اى احمقانه و دور از كرامت روح انسان است .

سخى و كريم به خاطرش نمى‏گذرد كه مردم در امور مادى چه دارند و به چه كيفيت زندگى مى‏كنند ، او همه را گرسنه اين سفره مى‏داند و از اين كه تمام مردم جداى از مشكلات مادى باشند شاد و خرّم و دلشاد است ، كريم و سخى روحش از اين معانى بالاتر و نفسش از اين مراحل برتر وبلكه تمام دنيا را اگر در دست كسى ببيند اثرى در قلبش ندارد ، چرا كه شخص سخى نظرش به عالم قدس و حركت به آن جهان با عظمت ملكوتى است و در اين زمينه براى خود پاى‏بندى و بازدارنده‏اى نمى‏شناسد .