عفو بندگان از خطاكاران - عرفان اسلامی جلد 10

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 10

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فَأُولئِكَ عَسَى اللّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللّهُ عَفُوَّاً غَفُوراً [407] .

پس اينانند كه اميد است خدا از آنان درگذرد ؛ و خدا همواره گذشت كننده و بسيار آمرزنده است .

إِن تُبْدُوا خَيْراً أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَن سُوءٍ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ عَفُوّاً قَدِيراً [408] .

اگر كار خيرى را آشكار كنيد ، يا آن راپنهان داريد ، يا از بدىِ [ ديگران ] گذشت كنيد ، [ كارى مورد پسند خدا انجام داده‏ايد ] ؛ يقيناً خدا [ با قدرت داشتن بر انتقام ] همواره گذشت كننده و تواناست .

وَهُوَ الَّذِى يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُوا عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ [409] .

و اوست كه توبه را از بندگانش مى‏پذيرد و از گناهان درمى‏گذرد و آنچه را انجام مى‏دهيد ، مى‏داند .

عفو بندگان از خطاكاران

آيات گذشته نمايشگر عفو و گذشت حضرت حق از عاصيان متجاوز و تبهكاران خود كامه بود كه بر اثر بيدارى و توبه باعث جذب و عفو و گذشت خدا شدند و اما آياتى كه از بندگانش مى‏خواهد خطاكاران و آزاردهندگان نسبت به خود را كه خطا و آزارشان معلول كم ظرفيتى و جهل و خشم است ببخشند و عفو كنند ، عبارت است از :

وَلاَ يَأْتَلِ أُولُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُولِى الْقُرْبَى وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِى سَبِيلِ اللّهَ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلاَ تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللّهُ لَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ [410] .

و از ميان شما كسانى كه دارندگان ثروت و گشايش مالى هستند ، نبايد سوگند ياد كنند كه از انفاق مال به خويشاوندان و تهى‏دستان و مهاجرانِ در راه خدا دريغ ورزند ، و بايد [ بدى آنان را كه براى شما مؤمنان توانگر سبب خوددارى از انفاق شده ] عفو كنند و از مجازات درگذرند ؛ آيا دوست نمى‏داريد خدا شما را بيامرزد ؟ [ اگر دوست داريد ، پس شما هم ديگران را مورد عفو و گذشت قرار دهيد ] ؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .

فَبِمَـا رَحْمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِى الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ [411] .

[ اى پيامبر ! ]پس به مهر و رحمتى از سوى خدا با آنان نرم خوى شدى ، و اگر درشت خوى و سخت دل بودى از پيرامونت پراكنده مى‏شدند ؛ بنابراين از آنان گذشت كن ، و براى آنان آمرزش بخواه ، و در كارها با آنان مشورت كن ، و چون تصميم گرفتى بر خدا توكل كن ؛ زيرا خدا توكل كنندگان را دوست دارد .

فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُـحْسِنِينَ [412] .

پس [ تا نزول حكم جهاد ] از آنان درگذر و [ از مجازاتشان ]روى گردان ؛ زيرا خدا نيكوكاران را دوست دارد .

خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ [413] .

عفو و گذشت را پيشه كن ، و به كار پسنديده فرمان ده ، و از نادانان روى بگردان .

/ 215