ربوبيّت در دعاى عرفه - عرفان اسلامی جلد 10

ربوبيّت در قرآن در قرآن كريم و روايات و دعاهاى اسلامى ، به اندازه‏اى كه با نام حضرت حق تحت عنوان ربّ برخورد مى‏كنيم با نام ديگر برخورد نداريم .

ربّ به معناى مالك است و در جهت حضرت حق جلّ و علا به مفهوم مالك عادل و عالم و حكيم و متصرف در تمام موجودات به مصلحت واقعى موجودات است ، تصرّفى كه باعث بروز استعداد موجودات و علّت ظهور كمالات در تمام اجزاى هستى است.

مقام ربوبيت آن جناب اقتضا دارد كه پس از خلق موجود و آفرينش شيئى او را در مسير تربيت لازم قرار دهد تا به جايگاهى كه در خانه هستى دارد رسيده و منفعتى كه بايد از خود به ظهور برساند آشكار نمايد .

رَبُّنَا الَّذِى أَعْطَى كُلَّ شَىْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى [330] .

گفت : پروردگار ما كسى است كه به هر موجودى ، آفرينش [ ويژه ] او را [ آن گونه كه سزاوارش بود ]به وى عطا كرده ، سپس هدايت نمود .

اللّهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ [331] .

خداى يكتا كه معبودى جز او نيست ، پروردگار عرش بزرگ است .

يَامُوسَى إِنِّى أَنَا اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ [332] .

اى موسى ! يقيناً منم خدا پروردگار جهانيان .

وَقُل رَبِّ أَنزِلْنِى مُنزَلاً مُّبَارَكاً وَأَنتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ [333] .

و بگو : پروردگارا ! مرا در جايگاهى پرخير و بركت فرود آور كه تو بهترين فرودآورندگانى .

قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِى رَبّاً وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَىْ‏ءٍ [334] .

بگو : آيا جز خدا پروردگارى بجويم در حالى كه او پروردگار هر چيزى است ؟ !

آرى ، وجود مقدس او مالك تمام هستى و مربّى همه موجودات است و عنايت و لطف و كرمش به طور متصل به تمام موجودات غيبى و شهودى مى‏رسد و هيچ شيئى بى‏نياز از ربوبيت حضرت او نيست .

او به فرموده قرآن :

« رب العالمين ، رب سماوات و ارض ، رب عرش عظيم ، رب بلد حرام ، رب آباءِ اولين ، رب مشرق و مغرب و رب كل شى‏ء » است .

شما بگوييد و با فكر و انديشه و دقت هم بگوييد ، آيا كبر و روگردانى از وجودى كه همه كاره همه موجودات و حاكم على الاطلاق و مربّى هستى و مالك همه آفرينش است جايز است ؟

آيا جز تواضع و فروتنى در برابر حضرت او و اطاعت از دستورهايش راه بهترى براى كسب كمال و رشد وجود دارد ؟

بيچاره آنان كه از حقيقت غافل شده و به راه جهل و بى‏خبرى افتاده و از پى اين خواب سنگين مشغول تيشه زدن به ريشه خود هستند !

ربوبيّت در دعاى عرفه

آيا اين جملات نورانى و بيدار كننده و بينايى بخش را در دعاى عرفه حضرت سيد الشهدا ، اباعبداللّه الحسين عليه‏السلام ، ديده‏ايد كه در صحراى عرفات مى‏خواند و مانند دو چشمه آب اشك از ديدگان مباركش بر چهره نورانيش جارى بود .