مقتداى حقيقى انسان - عرفان اسلامی جلد 10

مقتداى حقيقى انسان

حضرت اميرالمؤمنين على عليه‏السلام مى‏فرمايد :

فَبَعَثَ فيهِمْ رُسُلَهُ وَواتَرَ اِلَيْهِمْ اَنْبِياءَهُ لِيَسْتَأْدُوهُمْ ميثاقَ فِطْرَتِهِ وَيُذَكِّروهُمْ مَنْسِىَّ نِعْمَتِهِ وَيَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْليغِ وَيُثيرُوا لَهُمْ دَفائِنَ الْعُقُولِ وَيُرُوهُمُ الاْياتِ الْمَقْدِرَةِ مِنْ سَقْفٍ فَوْقَهُمْ مَرْفُوعٍ وَمِهادٍ تَحْتَهُمْ مَوْضوعٍ وَمَعايِشَ تُحْييهِمْ[384] .

خداوند رسولانى را در ميان آنان برانگيخت و پيامبرانش را پياپى به سوى آنان فرستاد ، تا مردم را به اداى پيمان فطرى كه با آفريدگارشان بسته بودند وادار نمايند و نعمت فراموش شده او را به يادشان بياورند و با تبليغ دلايل روشن وظيفه رسالت را بجاى آورند و نيروى مخفى عقول مردم را برانگيزانند و بارور سازند و آيات با عظمت الهى را كه در هندسه كلى هستى نقش بسته است به آنان بنمايانند . آسمان‏هايى برافراشته بالاى سرشان و گهواره گسترده زمين زير پايشان و معيشت‏هايى كه حياتشان را تأمين نمايد .

با توجه به لطايفى كه در گفتار شاه اوليا حضرت على عليه‏السلام هست ، آيا كسى به خود جرأت و جسارت مى‏دهد كه بگويد : نهال وجود انسان بدون باغبانى انبيا و اوليا قابليت رشد دارد ؟

بايد به دامن كرامت و حقيقت حضرت ختمى مرتبت كه خلاصه همه انبيا و عصاره همه كتب آسمانى و تجلّى تمام ملكوت الهى و ما حصل كلّ معارف آسمانى است دست توسّل زده و آن حضرت را به حقيقت شناخته و به طور كامل از آن جناب در همه شؤون پيروى كرد و وى را مقتداى خود قرار داده و بر اساس دستور واجب حضرت حق به او اقتدا نمود كه علم ازلى آن وجود مبارك را تا قيامت ، مقتداى خلق و بر تمام انسان‏ها پيروى از آن حضرت را واجب عينى قرار داده است كه پيروى از او پيروى از خدا و همه انبيا و قرآن مجيد است و نيز پيروى حقيقى از او ما را به سوى ائمه عليهم‏السلام اثنا عشر كه اوّل آنان على عليه‏السلام و آخر آنان مهدى صاحب زمان عليه‏السلاماست رهنمون شده و درهاى سعادت دنيا و آخرت را به روى ما باز مى‏كند .

با توجه به تمام مقدماتى كه در اين فصل گذشت به اين نتيجه مى‏رسيم كه ما را مقتدايى جز خدا و انبيا و قرآن و ائمه طاهرين عليهم‏السلام و شاگردان حقيقى آنان كه فقهاى جامع الشرايطند نيست و صراط مستقيمى كه قرآن بر آن پافشارى دارد ، همين است و بس و اين همه در سايه رسالت پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله متجلّى است كه پيروى از رسول ، ما را به پيروى از خدا و انبيا و قرآن و ائمه عليهم‏السلام و فقهاى واجد شرايط هدايت كرده و باعث جلب خشنودى حق و به دست آوردن خير دنيا و آخرت و آبادى امروز و فردا و رشد و كمال معنوى و روحى است .