روزه اهل غيبت - عرفان اسلامی جلد 10

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود : از غيبت برحذر باشيد كه غيبت از زنا شديدتر است ، مرد زنا مى‏كند و از عملش سخت پشيمان شده به خداوند باز مى‏گردد و خدا وى را مى‏پذيرد ، اما غيبت‏كننده تا غيبت شونده را راضى نكند آمرزيده نمى‏شود .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايد :

شب معراج گروهى را ديدم كه با ناخن‏هاى خود چنگ به صورت مى‏زنند و روى خود را خراش مى‏دهند . به جبرائيل گفتم : اينان كيانند ؟ گفت : كسانى هستند كه از مردم غيبت مى‏كردند و عرض مردم را به باد مى‏دادند[142] .

سليم بن جابر مى‏گويد :

به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عرض كردم : چيزى به من بياموز كه نفع خدايى برم ، حضرت فرمود : چيزى از خوبى را كوچك مشمار گرچه ريختن جرعه آبى از دلوت در ظرف تشنه باشد و با برادرت با حُسن خلق روبرو شو و چون غايب شد از وى غيبت مكن[143] .

روزه اهل غيبت

انس بن مالك مى‏گويد :

روزى رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله امر به روزه فرمود و دستور داد كسى بدون اجازه من افطار نكند .

مردم روزه گرفتند ، چون غروب شد هر روزه‏دارى براى اجازه افطار به محضر آن جناب آمد و آن حضرت اجازه افطار داد .

در آن وقت مردى آمد و عرضه داشت : دو دختر دارم تاكنون افطار نكرده‏اند و از آمدن به محضر شما حيا مى‏كنند اجازه دهيد هر دو افطار نمايند حضرت جواب نداد ، آن مرد گفته‏اش را تكرار كرد ، حضرت پاسخ نگفت ، چون بار سوم گفتارش را تكرار كرد ، حضرت فرمود : روزه نبودند ، چگونه روزه بودند در حالى كه گوشت مردم را خورده‏اند ، به خانه برو و به هر دو بگو استفراغ كنند ، آن مرد به خانه رفت و دستور استفراغ داد ، آن دو استفراغ كردند در حالى كه از دهان هر يك قطعه‏اى از خون بسته بيرون آمد ، آن مرد در حال تعجب به محضر رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهآمد و داستان را گفت ، حضرت فرمود : به آن كسى كه جانم در دست اوست اگر اين گناه غيبت بر آنان باقى مانده بود اهل آتش بودند ![144] !

غيبت و ربا

پيامبر اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در يك سخنرانى از زنا سخن گفت و بزرگى آن گناه را يادآور شد سپس فرمود : يك درهم ربا گناهش پيش خدا از سى و شش زنا بالاتر است و سخت‏ترين ربا ريختن آبروى انسان مسلمان است[145] !

زمانى كه رسول اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله زناكارى را رجم كرد مردى در آن محل نزد دوستش از كسى غيبت كرد ، حضرت گوشت مردار گنديده‏اى را آورد و به هر دو گفت : نيش بزنيد . عرضه داشتند : اين جيفه بد بو را ؟ حضرت فرمود : كارى كه شما كرديد گند و بويش از اين بدتر بود ![146] !

در تفسير آيه وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ [147] آمده :

هُمزه ، طعنه زننده به مردم و لمزه ، غيبت كننده از مردم مسلمان است .